Um það snúast réttarhöldin yfir nímenningunum

Það voru lögreglumenn og þingverðir sem afstýrðu því að Alþingi yrði hertekið 8. desember árið 2008. Atburðirnir á þingpöllunum þann dag voru aðeins upphafið. Átökin þar voru ekki hörð. Þingverðir og lögregla komu tiltölulega fljótlega til skjalanna og afstýrðu frekari látum. Það gerðu þeir með lagni og festu, sem dugði þarna.

Í kjölfarið gerðust aðrir atburðir og þeir miklu alvarlegri. Í stigaganginum þar sem almenningur fer um á leið sinni á þingpalla urðu  háskalegir atburðir. Þar urðu átökin mjög hörð. Grímuklæddir einstaklingar reyndu að yfirbuga þingverði og lögreglu og þeir ollu meiðslum. Þar var mikil alvara á ferðum og því nauðsynlegt að láta þá sem ábyrgð bera axla ábyrgð fyrir dómstólum.

Um það snúast réttarhöldin yfir nímenningunum.

Ef ekki hefði komið til ákveðin og fagmannleg framkoma lögreglu og þingvarða er augljóst mál að ofbeldisfólkið hefði ruðst inn á Alþingi. Þvi var afstýrt og fyrir það ber að þakka. Lögregla og þingverðir stóðu sig frábærlega vel.

Árás á löggjafarsamkomu þjóðríkis er mjög alvarlegt mál. Það er forkastanlegt þegar reynt er að gera lítið úr því. Þegar þingmenn reyna að gera lítið úr þessu atviki er það aldeilis makalaust og þeim auðvitað til háborinnar skammar. Þetta er mjög alvarlegt mál.

Eins og ég hef þegar lýst hér í síðasta bloggi þá mátti ekki miklu muna að mannfjöldi, sem var sýnilega í vígamóð. réðist inn um veikburðar dyr sem skilur að stigaganginn upp á þingpalla og ganginn fyrir framan þingsalinn. Þá hefði ekki þurft að spyrja að leikslokum.

Það sem gerðist þann 8. desember 2008 var tilraun til árásar á Alþingi. Sem betur fer var þeirri árás hrundið.