Það tókst - að sinni í það minnsta

Sjávarútvegurinn er í senn innlend og alþjóðleg atvinnugrein. Hið fyrrnefnda skýrir sig sjálft, en um hið síðarnefnda má hafa nokkur orð. Sjávarútvegurinn er vitaskuld íslenska atvinnugreinin sem fyrst fór í alvöru útrás. Hann keppir á alþjóðlegum mörkuðum og ákvarðanir erlendis hafa áhrif á stöðu hans. Ákvarðanir okkar hér á landi hafa líka áhrif á stöðu greinarinnar á erlendum mörkuðum.

Svo erum við líka háð erlendu samstarfi við nýtingu einstakra fiskistofna. Þess vegna störfum við í svæðisbundnum stofnunum eins og NEAFC og NAFO. Slíkt svæðisbundið samstarf er nauðsynleg þegar innlend veiðistjórnun dugir ekki til og tekur alþjóðlegri fiskveiðistjórnun langt fram, eins og allir sjá.

Í samstarfi okkar á vettvangi NEAFC höfum við náð góðum árangri við að bægja útlendum sjóræningjum frá veiðum á Reykjaneshrygg. Sannarlega stóðum við Íslendingar framarlega í þeirri baráttu og höfðum margvíslegt frumkvæði. Það hefði þó ekki dugað til nema vegna þess að okkur tókst að fylkja liði með félögum okkar á vettvangi hinnar svæðisbundnu fiskveiðistjórnar NEAFC.

Nú er árangurinn sá að sjóræningjarnir sem veiddu árlega tugi þúsunda tonna af veikum stofni úthafskarfans, komu ekki til veiða. Það er væntanlega vegna þess að við gerðum þeim lífið leitt, jukum kostnað þeirra við veiðarnar, lokuðum höfnum fyrir þeim, torvelduðum þeim að fá vistir, veiðarfæri og eldsneyti. Neyddum fragtskipið sem sigldi með afurðirnar til þess að þvælast á milli hafna í fjarlægri heimsálfu og gerðum öllum ljóst að aðstoð við hinar ólöglegu útgerðir hefði alvarlega afleiðingar í för með sér.

Þetta þýðir hins vegar ekki að við getum slappað af í þessari baráttu. Þetta segir okkur bara að við náðum árangri og við þurfum að viðhalda þeim árangri með því að vera á varðbergi og tryggja að árangurinn vari.