Staðan bak Landsfundi

Spurt er nú bak Landsfundar, hvort ályktun okkar um Evrópumál hafi þrengt Sjálfstæðisflokkinn  og hvort með henni sé að vísa þeim á dyr sem hafi önnur sjónarmið? Svarið við báðum spurningum er nei. Flokkurinn hefur ekki þrengt stöðu sína né lokað á þá sem hafa önnur sjónarmið.

Ræða  Bjarna Benediktssonar og drög að stjórnmálaályktun sem ég kynnti á fyrsta degi Landsfundar, vísuðu í sömu átt. Leggja til hliðar aðildarumsóknina að ESB, sem Alþingi samþykkti illu heilli að fara í, gegn atkvæðum nær allra þingmanna Sjálfstæðisflokksins. Ályktunin sem var samþykkt í stjórnmálanefnd flokksins var samskonar, en með breyttu orðalagi. Sú ályktun var samþykkt á Landsfundinum, jafnframt viðbótarsetningu, sem fól í sér að horfið yrði frá aðildarumsókninni og var þar með árétting á því sem niðurstaða hafði orðið um í stjórnmálanefndinni.

Þetta þrengir ekki stöðu Sjálfstæðisflokksins. Enginn stjórnmálaflokkur nema Samfylkingin, vill skilyrðislausa aðild að ESB. Vinstri grænir keyptu aðild að ríkisstjórn með Samfylkingu því verði að éta ofan í sig hugsjónir sínar. Hentu sem sagt ESB andstöðunni út í hafsauga og bera nú jafna ábyrgð á því máli og samstarfsflokkurinn í ríkisstjórn. Þetta er núna að éta flokkinn innan frá, eins og allir sjá. Af ótta við að splundra ríkisstjórnarsamstarfinu skutu þeir málinu á frest á fundi sínum um helgina, en niðurstaðan er fyrirsjáanleg;  hún mun aðeins birtast síðar.

Nú er það Samfylkingin sem er komin í stöðu hins einangraða. Þeir eiga ekki samleið með nokkrum öðrum flokki í sambandi við ESB. Vilji þeir sitja í ríkisstjórn verða þeir að gera eins og VG. Éta ofan í sig ESB  stefnuna. Það mun hann gera, sá valdasækni flokkur Samfylkingin. Engum dettur annað í hug.

Að öðru leyti varðandi Sjálfstæðisflokkinn. Það hefur verið styrkur flokksins að virða margbreytilegar málefnaáherslur í einstökum málum. Flokkurinn hefur haft til þess burði og það hefur verið styrkur hans. Þannig verður það í þessu máli. Við vitum, viðurkennum og virðum, að það eru ólík sjónarmið innan flokksins, en það kemur ekki í veg fyrir að flokkurinn ályktar með afdráttarlausum hætti í slíkum málum. Sjávarútvegsmálin, þau veigamiklu grundvallarmál,  hafa oft verið dæmi um þetta. Menn skilja illa sögu og hlutverk Sjálfstæðisflokksins  ef þeir átta sig ekki á þessum þætti í sögu flokksins og starfi.