Brýtur ráðherrann lögin af ásetningi?

Jón Bjarnason sjávarútvegs og landbúnaðarráðherra vill engu svara um það hvort hann sé vísvitandi að brjóta lög þegar hann afnemur aflamark í rækju. Því er haldið fram í vönduðum lögfræðiálitum. Ráðherrann hefur í engu brugðist við þessu og snýr út úr þegar við þingmenn innum hann eftir málinu. Sjá hér umræður.

Ráðherrar hafa ekki löggjafarvald. Þeir eru ekki heldur hafnir yfir lög. Vilji ráðherrar breyta stefnu í einhverjum málum, þurfa þeir fyrst að sjá hvort þeir hafi til þess heimild samkvæmt lögum. Sé svo ekki, verða þeir einfaldlega að fara með slík mál fyrir Alþingi og freista þess að fá lögunum breytt.

Þetta er slíkt grundvallaratriði að ekki ætti að þurfa að ræða það. Allra síst við menn eins og Jón Bjarnason sem hefur á Alþingi svarið eið að stjórnarskránni. Hann gerði það árið 1999 þegar hann settist á þing. Það eru að vísu liðin rúm 11 ár síðan. Er hann virkilega búinn að gleyma þessu?

Jón Bjarnason vildi afnema aflamark í rækju. Það er honum frjálst að hafa skoðun á, en ekki að framkvæma, nema hafa til þess lagaheimild frá Alþingi. Fyrir liggur álit um að honum sé þetta óheimilt. Samt fer ráðherrann í málið. Þvert ofan í lögfræðilega löggjöf.

Þetta er grafalvarlegt mál. Það eru til lög um ábyrgð ráðherra. Þau taka á tilvikum sem þessum.

Við þingmenn höfum meðal annars eftirlitshlutverk. Þingheimur allur er því sammála að það hlutverk þurfi að styrkja. Jón Bjarnason hirðir ekkert um það og gefur skít í allt. Hann birtist manni í þingsalnum, þessi geðþekki maður, sem forhertur og einarður í því að fara sínu fram, burtséð frá lögunum í landinu.

Þetta getur ekki gengið svona.

Í stjórnmálum hafa menn mismunandi skoðanir. Það á við í þessu máli. En það gefur stjórnvaldinu ekki heimild til þess að sniðganga lögin og að reyna að skáskjóta sér undan þeirri ráðherraskyldu sinni að svara spurningum þingmanna.