Á að láta eins ekkert hafi í skorist?

  

 

Sú staða er auðvitað gjörsamlega fráleit að á sama tíma og íslensk stjórnvöld standa í viðurhlutamiklum viðræðum um aðild okkar að ESB, sé verið  að undirbúa hreinar viðskiptaþvinganir á hendur okkur af hálfu ESB, vegna lögmætra og eðlilegra veiða okkar á makríl.  Þetta eitt og sér er nægileg ástæða til þess að við drögum okkur út úr aðildarviðræðunum. Það gengur auðvitað ekki að við séum að ganga einhvern bónarveg að Evrópusambandinu þegar það ræðir hispurslaust um mögulegar þvinganir gagnvart okkur.

Við getum ekki látið eins og ekkert hafi í skorist og að svona hótanir hafi ekki áhrif á gang aðildarviðræna við ESB.

Skoðum fyrst alvarleika málsins. Markaðir ESB eru hinir þýðingarmestu fyrir okkur. Þangað flytjum við til dæmis út lang mest af sjávarafurðum okkar. Innan vébanda ESB   er að finna helstu markaðslönd okkar. Lönd á borð við Bretland, Spán, Frakkland og Þýskaland, svo dæmi séu nefnd. Af þeim 10 löndum sem kaupa af okkur mest af sjávarafurðum eru sjö innan ESB.

Það sýnir alvöru málsins.

Áður hefur ESB gripið til aðgerða gagnvart okkur. En nú á greinilega að herða tökin. Samkvæmt frétt á Evrópuvaktinni í gær, hefur verið boðað að til refsiaðgerða kunni að verða gripið fyrir jól með sölubanni á tilteknum íslenskum sjávarafurðum í ESB löndum.

Í frásögn Evrópuvaktarinnar er meðal annars sagt: „Í frétt Agence Euorope fréttastofunnar um viðræðurnar í London er minnt á að deilan um makríl hafi staðið í nokkur ár milli ESB, Færeyja, Íslands og Noregs. Til þessa hafi ekki tekist að leysa málið með samkomulagi. Íslendingar og Færeyingar hafi einhliða tekið í sinn hlut stóran feng úr stofninum.“

Í rauninni er mjög sérstakt að þetta mál skuli ekki hafa hlotið meiri athygli hér á landi og leitað viðbragða ESB svo ekki sé nú talað um íslenskra stjórnvalda.

Hitt ber síðan að árétta að við erum sannarlega í fullum rétti til þeirra makrílveiða sem við höfum stundað.  Skynsamlegt  er fyrir okkur engu að síður að semja um þessar veiðar við aðrar strandþjóðir. Það er ábyrg nálgun, sem við höfum alltaf haft í heiðri.

En makalaust  er hins vegar að þjóðir eins og gamlar frænd-  og vinaþjóðir okkar innan ESB bollaleggi nú að veitast að okkur með beinum viðskiptaþvingunum, einmitt þegar slíkar viðræður standa yfir um nýtingu makrílstofnsins.

Það er ekki til marks um mikla reisn, eða pólitíska sjálfsvirðingu að keyra áfram ESB viðræður undir slíkum hótunum.