Dularfulli seðlabankastjórinn - fyrrverandi

  

  Þegar  prófessor í hagfræði kemur fram og segist hafa þær upplýsingar frá fyrrverandi seðlabankastjóra að hér sé mikið af óhreinu fjármagni í umferð, þá höfum við ekki leyfi til annars en að taka það alvarlega. Þetta snýst ekki um prívatpersónuna sem greindi frá þessu á sínum tíma að öðru leyti. Þetta snýst bara um það að reiddar eru fram alvarlegar staðhæfingar og fyrir þeim borinn maður, sem ekki er hægt að afgreiða með kæruleysislegum hætti. Þessi orð verða menn því að taka eins og þau eru sögð og kryfja þau til mergjar.

 

Það var af þeim ástæðum sem ég tók málið upp á Alþingi í gær og innti Árna Pál Árnason efnahags og viðskiptaráðherra  álits á þeim orðum Þorvaldar Gylfasonar hagfræðiprósessors að bankarnir á Íslandi störfuðu undir leyndarhjúp vegna þess að mikið sé af óhreinu fé í umferð.

Ráðherrann sagði, eftir að ég hafði gengið eftir því við hann í tvígang: „Virðulegi forseti. Ég er sammála hv. þingmanni um að það er auðvitað augljóst að það verður að fást botn í það hvort um það geti verið að ræða að „óhreint fé“ sé á ferð í landinu. Það er Seðlabanka Íslands að upplýsa um það. Ég vænti þess að Seðlabankinn upplýsi um það ef svo er.“

Sjálfur sagði ég að ég tryði ekki öðru en málið væri nú til sérstakrar skoðunar og viðkomandi fyrrverandi seðlabankastjóri hefði komið málinu áleiðis. Ótrúlegt væri að hann sæti inni með upplýsingar af þessum toga án þess að koma því að framfæri við þar til bær yfirvöld

Nú hefur Seðlabanki Íslands brugðist við og segir að undir verksvið sitt heyri bara möguleg gjaldeyrisbrot. Sérstakur saksóknari kveðst ekki hafa vitneskju um mál af þessum toga. En núna sem stendur erum við sem sagt engu nær um þetta mál.

Eftir stendur hins vegar frásögn háskólaprófessorsins, þar sem heimildarmaður er einstaklingur ( hver svo sem hann er) sem var seðlabankastjóri. Það eitt og sér ljær málinu þunga.

Málavextir eru af því taginu að ómögulegt hlýtur að teljast að það liggi þannig að eilífu. „Óhreint fé“, vísar ekki til æskilegs atferlis og væntanlega ekki heldur til lögmæts atferlis; og er nú allrar varúðar gætt í túlkun þessa hugtaks.  Þegar  því er bætt við, að um sé að ræða háar upphæðir, verður málið enn alvarlegra og þá alveg sérstaklega þar sem það er sagt vera á vitorði manns sem var einu sinni bankastjóri sjálfs Seðlabanka Íslands.

Ég hef nú vakið athygli á málinu á Alþingi, sem ég hef tækifæri til sem alþingismaður. Frekari frumkvæðisskylda hlýtur hins vegar að hvíla á herðum ríkisstjórnarinnar, einkanlega efnahags og viðskiptaráðherra. Skoða okkar öflug og mannmörgu eftirlitsstofnanir ekki mál af þessum toga? Það sjá auðvitað allir að ekki er hægt að yppta bara öxlum í máli sem þessu.