Afléttum óvissunni – gerum hlé á viðræðum við ESB

  

 

Evrópusambandið er að þróast með athyglisverðum hætti. Niðurstaða stór - fundarins á dögunum varð eindregið sú að draga úr valdi einstakra ríkja og að efla miðstjórnarvaldið. Það er þó ekki gert í gegn um stofnanir Evrópusambandsins. Ósamkomulagið sem ríkir neyddi þau ESB ríki sem það kusu til þess að fallast á aukið miðstjórnarvald til hliðar við stofnanir bandalagsins. Augljóst virðist því að ESB þróist innbyrðis með mjög ólíkum hætti. Það virðist líka vera í samræmi við það sem margir hafa talið.

Dómínó spil í Evrópu 

Auðvitað blasti við að evrusamstarfið hlyti með einhverjum hætti að þróast í átt til einhvers konar sambands fyrirkomulags. Við þekkjum það úr umræðunni hér innanlands að forsenda peningamálastjórnar er aukin samhæfing fjármálastjórnarinnar. Menn verða að tryggja að það sé innbyrðis samræmi í stjórn peningamálastjórnarinnar og ríkisfjármála. Þannig og aðeins þannig er hægt að hámarka virkni þessara efnahagslegu stjórntækja.

Þess vegna hlaut að koma að því að höggvið yrði í vald einstakra ríkja við mótun ríkisfjármálanna. Afleiðingin hlaut því að verða afsal fullveldisréttar þegar kæmi að ríkisfjármálum. Innbyrðis ágreiningur ESB ríkjanna og staðan innan þeirra leiddi svo til þess að ekki reyndist pólitískur vilji til þess að gera slíkt innan vébanda bandalagsins. Sú sérkennilega staða er því komin upp að þessi þáttur efnahagsstjórnunarinnar fer ekki fram innan  þjóðríkjanna, né á vettvangi ESB. Ríkisfjármálaþættinum verður  komið fyrir utan stofnana ESB. Telja má að það verði bara tímaspursmál hvenær þetta verður formgert og stofnanavætt með einhverjum hætti.

Óvissa ríkir því um framtíð ESB og evrunnar. Enginn getur með vissu sagt fyrir um hvernig þetta samstarf muni þróast.

Það er því stórfurðulegt að við skulum ennþá halda áfram í þessari  óvissuferð, með aðildarumsókninni að ESB. Nú er fullt tilefni til þess að láta staðar numið. Við eigum auðvitað að gera hlé á  virðræðum um aðild Íslands að ESB. Eins og mál hafa skipast veit ekki nokkur lifandi maður hvert Evrópusambandið stefnir.

Burtséð frá því almennt hver skoðun manna er á aðild okkar að ESB hljóta allir að sjá að þetta er hvorki staður né stund að halda áfram þessari vegferð. Nú er því rétt að nema staðar. Leggja málið á ís og leita síðan álits þjóðarinnar áður en haldið verður áfram.  Það er feigðinni ofið að halda áfram viðræðum við bandalag sem veit ekki sjálft hvert það vill stefna.