Þetta var algjör ósvinna

  

 

Því miður tókst ekki að afstýra þeirri ósvinnu sem í því felst að skerða hin sérstöku aukaframlög sem ráðstafað var í gegn um Jöfnunarsjóð sveitarfélaganna.  Í fjárlagafrumvarpinu sem lagt var fram í haust var gert ráð fyrir að þessi framlög lækkuðu um 30% og færu úr einum milljarði í 700 milljónir. Til viðbótar ákvað ríkisstjórnin að ráðs að ráðstafa einhliða 300 milljónum af því sem eftir stóð til eins skuldugs sveitarfélags, Álftaness.

Sveitarfélögin á Íslandi

 

Þetta var gríðarlega vont ráðslag. Þetta þýddi í raun að vanda Álftaness var velt yfir á önnur sveitarfélög í landinu; sérstaklega þau skuldugustu. Lækkun aukaframlagsins til sveitarfélaga annarra en Álftaness átti að nema 60% á milli ára. Örlítið var komið til móts við sveitarfélögin í meðferð Alþingis á þessu máli, en víðs fjarri er að það hafi verið nægjanlegt.

 

Ég tók þessi mál upp í umræðu á Alþingi þann 8. nóvember og gagnrýndi þetta háttalag harðlega. Einnig skrifaði ég um málið þrjár greinar, sem birtust í http://www.feykir.is/  http://www.skessuhorn.is/  og í http://www.huni.is/ sem sjá má hér í heimasíðunni undir kaflanum Ræður/ greinar

 

Sveitarfélögin í landinu mótmæltu aðferð ríkisstjórnarinnar, enda má segja að verið sé að útfæra aukaframlagið með einhliða hætti af hálfu ríkisins í blóra við vilja sveitarfélaganna.

 

Reglum um úthlutun aukaframlagsins var áður breytt þannig, að í stað þess að það rynni með sérstakri áherslu á sveitarfélög í rekstarvanda, færi áherslan á sveitarfélög í skuldavanda. Þetta hafði för með sér verulegar breytingar á ráðstöfun fjármagnsins, frá því sem áður gilti. Það leiddi meðal annars til þess að sveitarfélögin á höfuðborgarsvæðinu fengu stærri skerf af fjármununum. Og einhliða ákvörðun ríkisstjórnarinnar bætti síðan um betur.

 

Til þess að varpa skýrara ljósi á málið lagði ég fram fyrirspurn til innanríkisráðherra um ráðstöfun aukaframlagsins á nokkurra ára tímabili. Það svar má nálgast hér.

 

Þetta sýnir okkur að stöðugt þarf að vera á varðbergi. Tilhneigingin virðist alltaf sú hin sama. Og afleiðingin birtist í því að sveitarfélögin á landsbyggðinni, sem ekki nutu uppsveiflunnar, en glíma við tekjusamdrátt og rekstrarvanda meðal annars vegna fólksfækkunar, bera skarðan hlut frá borði.