Ríkisstjórnin fær að kenna á sínum eigin bellibrögðum

 

Pólitísk herstjórnarlist þeirra Jóhönnu Sigurðardóttur og Steingríms J. Sigfússonar hefur beðið slíkt skipsbrot að undrun sætir. Þessir tveir reyndustu stjórnmálamenn þjóðarinnar hafa staðið svo sérkennilega að málum, að þjóðinni ofbýður bersýnilega.

 

Fólki ofbýður  þegar stórmál eru sett fram sem liður í pólitískri herstjórnarlist, til þess að treysta stöðu ríkisstjórnarinnar. Þess vegna hefur ríkisstjórnin fengið þessar tilraunir sínar beint í andlitið; hefur fengið að kenna á sínum eigin bellibrögðum.

Það blasti við hverjum manni að herstjórnarlistin gekk út á að sýna óbilgrini í garð stjórnarandstöðunnar og keyra áfram þingmálin sín í sem mestu ósætti. Þetta sáum við í umræðunum á Alþingi um stjórnarskrármálið, þar sem stjórnarskráin sjálf varð leiksoppur stjórnarflokkanna. Þetta sáum við líka þegar rætt var um breytingar á stjórnarráðinu, þar sem allir sáu að markmiðið var það eitt að búa til fléttur til þess að framlengja líf hinnar óvinsælu ríkisstjórnar.

Og síðan var gefinn út stór kosningavíxill, þar sem Guðmundur Steingrímsson og hans Bjarta framtíð var í hlutverki ábekingsins. Hið formlega heiti víxilsins var framkvæmdaáætlun og átti að koma til innlausnar á kosningaári og greiðast af framtíðinni.

Loks hefur ríkisstjórnin keyrt áfram af óbilgirni sjávarútvegsmálin sín, þvert ofan í álit allra þeirra sem tjáð hafa sig um málin, jafnt sérfræðinga, sem hagsmunaaðila, sveitarfélaga, launþega  og raunar allra þeirra sem um málið hafa tjáð sig. Nema með einni heiðarlegri undantekningu; stjórn samfylkingarfélags suður í Keflavík!

Og nú hefur almenningur lagt mat á frammistöðu ríkisstjórnarflokkanna.

Ríkisstjórnin er rúin trausti. Var þó ekki á það bætandi. Samfylkingin hefur tapað 40% fylgis síns frá kosningum og Vinstri grænir um helmingi, skv. þjóðarpúlsi Gallup. Ábekingur víxilsins nær ekki lágmarksfylgi. Athyglisvert er að þessi könnun er einmitt gerð þegar þessi stórumál sem hér var vísað til yfirgnæfðu hina pólitísku umræðu. Málin sem áttu að skapa ríkisstjórninni nýja viðspyrnu.

Almenningur sér auðvitað í gegn um allt þetta sjónarspil ríkisstjórnarflokkanna. Fólki ofbýður hreinlega að stjórnarskráin sé gerð að leiksoppi, stjórnarráðið sé notað í einhverju innanfjarðarbakkelsi ríkisstjórnarflokkanna, menn reyni að traktera almenning með augljósum kosningavíxli og stundi síðan purkunarlausa tilraunastarfsemi með sjálfan sjárútveginn.

Fólkið í landinu sér að stórmál eru sett fram sem hluti af spuna og pólitískri herstjórnarlist og á þeim háskatímum sem við upplifum núna kunna fáir að meta slík vinnubrögð.