Tafarlaust þarf að láta reyna á stuðning við að stöðva aðildarviðræður

 

 

Sú staða sem er komin upp varðandi aðildarumsóknina að ESB, kallar á að málið sé gert upp á Alþingi nú strax í haust, þegar þing kemur saman. Það er ekki eftir neinu að bíða. Miðað við yfirlýsingar ráðherra og þingmanna Vinstri hreyfingarinnar græns framboð, virðist blasa við að ekki er þingmeirihluti fyrir því að umsókninni sé haldið áfram. Það var Alþingi sem ákvað að sótt yrði um aðildina. Það er því Alþingi sem á að taka ákvörðun um að stöðva þessar viðræður, í hvaða formi sem það verður gert.

Mikilvægt er að að látið verða á það reyna hvort enn sé meirihlutastuðningur við ESB aðild á Alþingi

Öllum er auðvitað ljóst að viðbrögð þingmanna og ráðherra VG núna litast af fullkominni örvæntingu. Í sumar hafa þessir þingmenn og ráðherrar gert sér grein fyrir því að flokkur þeirra er kominn út í algjört fúafen. Harðandi andstaða við aðildarumsóknina og reiði flokksmanna vegna svika forystu og þingmanna flokksins í þessu máli, hafa örugglega fært þeim heim sanninn um að ekki verði haldið áfram á þessari braut.

En það er auðvitað of seint að iðrast eftir dauðann í þessu sem öðru, eins og HÉR var bent á. Þessi umpólun í liði VG er fullkomlega ótrúverðug og vitaskuld sjá allir í gegn um þetta sjónarspil.

Þetta er örvænting og uppgjöf.

Þetta hefur allt legið fyrir

En hvað sem því þó líður er mikilvægt að látið verði reyna á hina nýju afstöðu. Krafa þingmanna og ráðherra VG  um svo kallað endurmat á umsókninni þýðir auðvitað á mannamáli, að stöðva beri samningaviðræðurnar; leggja þær til hliðar. Þessi krafa er ekki grundvöllur að einhverju huggulegu kaffispjalli við samstarfsflokkinn um málið. Að minnsta kosti ekki, ef eitthvað bein er í nefi VG í þessu máli. Þetta er vitaskuld krafa um stefnubreytingu og þó fyrr hefði verið.

Rökin sem þingmenn og ráðherrar setja fram núna máli sínu til stuðnings eru svo sem góð og gild. Vandræðin á evrusvæðinu, makríldeilan og annað þessu tengt, eru allt staðreyndir. En þetta er hins vegar ekki nýtt  af nálinni. Það hefur verið efnahagslegt uppnám á evrusvæðinu frá árinu 2008, áður en aðildarumsóknin var samþykkt. Makríldeilan og krafan um viðskiptaþvinganir af hálfu ESB hafa verið viðvarandi misserum saman. Hingað til hafa ráðherrar og þingmenn VG ekki talið ástæðu til að bregðast við.

Ekki fyrr en núna, þegar óttinn við kosningarnar springur út í opinberri umræðu.

Öðruvísi mér áður brá...

Þann 24. maí síðast liðinn áttu þingmenn kost á því að setja málið í þjóðaratkvæðagreiðslu. Því hafnaði nær allur þingflokkur VG þá. Katrín Jakobsdóttir varaformaður flokksins og Lilja Rafney Magnúsdóttir þingmaður hans lögðu sérstaka lykkju á leið sína með atkvæðagreiðslu til þess að rökstyðja að engin  ástæða væri til þess að staldra við, eða endurmeta aðildarumsóknina. Þær fluttu fyrir því rök, að þvert á móti væri mikilvægt að klára samning við ESB.

 

Nú, tveimur og hálfum mánuði síðar hafa þær eins og flestir aðrir þingmenn VG skipt um skoðun. Það er svo sem ágætt.  En hver vegna? Eru þær fyrst núna að uppgötva uppnámið á evrusvæðinu, eða er alvarleiki makríldeilunnar loks að renna upp fyrir þeim núna?