Nú er komið nóg

 

Makríldeilan harðnaði til mikilla muna í dag, þegar Evrópuþingið, samþykkti í dag það sem kallað er -  tillögur um að Evrópusambandinu verði heimilað að grípa til refsiaðgerða gegn ríkjum utan sambandsins sem það telur stunda ósjálfbærar fiskveiðar.

Makríldeilan fór á nýtt og harðara stig í dag með samþykkt Evrópuþingsins

Á mannamáli þýðir þetta að ESB er að gera sig klárt til þess að beita okkur efnahagsþvingunum. Þetta er tilraun til þessa að brjóta okkur og Færeyinga á bak aftur og freista þess að kúga okkur til niðurstöðu, sem ESB þóknast í hinni alvarlegu makríldeilu.

Það blasir hins vegar við að afleiðingarnar verða þær að deilan harðnar og erfiðara verður en fyrr að skapa það andrúmsloft sem þarf að vera til staðar svo samningar takist.

Jafnframt er ljóst að þessi samþykkt ein og sér, hlýtur að setja ESB viðræðurnar í nýtt ljós. Í sjálfu sér átti hótunin ein um að beita okkur refsiaðgerðum , strax í upphafi að nægja til þess að við hættum viðræðum við ESB. Það gerði ríkisstjórnin ekki og jók þar með sjálfstraust ESB til þess að taka næsta skref, sem var að skapa sér grundvöll til þess að geta fylgt eftir hótunum sínum.

Það er í rauninni ótrúlegt að við búum við ríkisstjórn sem hafi geð í sér til þess að standa í  samningaviðræðum um aðild að því Evrópusambandi sem nákvæmlega á sama tíma leggur grunn að því að kúga okkur með efnahagslegum þvingunum á borð við þær sem Evrópuþingið vopnaði sig með í dag.

Þetta lýsir geðleysi, en um leið eindregnum ásetningi beggja ríkisstjórnarflokkanna, VG og Samfylkingu til þess að halda áfram þessum viðræðum hvað sem á dynur.

 Þetta lýsir geðleysi en um leið eindregnum ásetningi beggja ríkisstjórarflokkanna VG og Samfylkingu til þess að halda ESB viðræðunum áfam út í hið óendanlega.

Þegar formaður VG segir í sjónvarpsfréttum Stöðvar 2 nú í kvöld að því aðeins að alvara verði gerð úr hótununum, kunni þær að hafa áhrif á samningsframvinduna, er vitaskuld alltof skammt gengið. Þetta er mikið veikleikamerki sem þarna er sýnt.Það þarf auðvitað ekki að orðlengja það, að ef til slíkra aðgerða kemur, er viðræðunum vitaskuld sjálfhætt.

Með samþykkt sinni í dag hefur ESB sett þetta mál á nýtt og mun alvarlegra stig. Nú liggur það fyrir, sem legið hefur í loftinu mánuðum saman, að hið mikla samband er tilbúið til þess að draga fram sínar stærstu kanónur, til þess að freista þess að beygja okkur. Þegar þar er komið sögu þá lýsir það ekki mikilli staðfestu af okkar hálfu, að láta sem ekkert sé, mæta með raðir sendinefnda út til Brussel, til viðræðna um að fá aðild að því sambandi, sem er tilbúið til þess að kúga okkur til hlýðni.

Er nú ekki nóg komið?