Hvað er verið að selja?

Í fjárlagafrumvarpinu eru kynnt áform um að selja hlut ríkisins í bönkum og sparisjóðum. Það er í sjálfu sér ekki nýtt. Svipuð áform voru í fjárlögum þessa árs, en ekkert varð úr. En til þess að árétta ásetning sinn hefur ríkisstjórnin lagt fram sérstakt frumvarp um sölu hlut ríkisins í fjármálastofnunum.

Ekki hefur verið upplýst hverjir verði væntanlega stærstu hluthafar bankanna, þó talið sé að stórir vogunarsjóðir séu í þeim hópi

Þessi mál voru rædd í síðustu viku. Í sjálfu sér má fagna því undir venjulegum kringumstæðum að ríkið vilji losa um eignarhluti sína í fjármálafyrirtækjum. Á mæltu máli heitir það einkavæðing og hefur oft verið sproksett í tímans rás. En jafnvel hin forstokkaða vinstri stjórn vill nú einkavæða. Í þessu tilviki fjármálafyrirtækin.

En þessi einkavæðing er auðvitað mjög sérstök. Eins og menn vita ákvað ríkisstjórnin að rétt væri að haga endurreisn bankakerfisins hér á landi þannig að kröfuhafar eignist bankana. En hverjir eiga þá bankana í dag? Það virðist enginn vita.

Ég marg gekk eftir því við fjármálaráðherrann, Oddnýju G. Harðardóttur, í umræðunni á Alþingi. Engin svör fengust. Því verður ekki trúað að ekki sé vitað um það í fjármálaráðuneytinu í grófum dráttum að minnsta kosti hverjir séu aðal kröfuhafarnir og því væntanlegir helstu eigendur. Ef það er ekki á vitorði fjármáráðuneytisins er það auðvitað reginhneyksli. Og sé vitneskjan fyrir hendi er það einnig reginhneyksli að ráðherrann upplýsi það ekki þegar eftir því er leitað á Alþingi.

En þetta er svo sem dæmigert. Ég leitaði eftir þessum upplýsingum á árinu 2009. Marg oft þurfti ég að ganga eftir þessu og það var ekki fyrr en rétt áður en Gylfi Magnússon þáverandi viðskiptaráðherra yfirgaf ráðuneyti sitt að upplýsingarnar bárust.

Nú er þá staðan þessi:

Ekki hefur verið upplýst hverjir verði væntanlega stærstu hluthafar bankanna, þó talið sé að stórir vogunarsjóðir séu í þeim hópi.  Enginn veit hvað þeir hafa hugsað sér um framtíð bankanna sem þeir munu formlega eignast að loknum nauðasamningum á næsta ári. Samt er ætlunin að selja eignarhlut ríkisins.

Setjum okkur í spor þeirra sem ætla að kaupa. Vilja þeir ekki fá svör við þessum spurningum? Vilja þeir ekki að minnsta kosti fá að vita hvað þeir séu í rauninni að kaupa?  Mun það því ekki hafa áhrif á söluverðmæti bréfanna?

Þessu hefðu stjórnvöld átt að gera grein fyrir, áður en kynnt voru áform um sölu hlutafjár ríkisins í fjármálastofnunum. En það er svo sem eins og annað. Hlutirnir eru aldrei hugsaðir til enda. Bara vaðið af stað og síðan reynt að klóra í bakkann.