Fallegur íslenskur siður

Á erlendri grundu í fjarlægu landi hitti ég fólk á sumardaginn fyrsta. Þetta var fyrir fáeinum árum og viðmælendur mínir þekktu Ísland bara af afspurn. Þau hváðu þegar ég sagði þeim frá þessum fallega íslenska sið; að fagna komu sumarsins. Í raun og sanni var sumarið löngu runnið upp, svona sunnarlega á hnettinum. Sól og hiti og það hljómaði því kannski dálítið ankannalega að tala um sumarbyrjun, í velgjunni þarna suður frá.

Við hér á Fróni látum slíkt þó ekki aftra okkur. Það er fallegur og góður siður að fagna sumarkomunni og snertir svo vel hina íslensku taug, sem við skulum varðveita umfram allt. Þeir eru til sem láta sér það sæma að tala með niðrandi hætti um íslenskrar venjur. Líkt eins og það veiti þeim lífsfyllingu að láta í veðri vaka að heimsborgarbragurinn sé hafinn yfir hversdagslegar íslenskar venjur og siði og hefðir þær sem hafa fylgt okkur í gegn um tíðina.

Menntamenn og hálfmenntamenn, sem tyllt hafa niður tá í útlandinu hafa það stundum fyrir sið - plagsið - að tala niður til góðrar venju. Af því er lítill sómi.

Sumardagurinn fyrsti er fallegur dagur og gaman að rifja upp þjóðtrú sem honum tengist. Einna kunnast má telja að samkvæmt íslenskri þjóðtrú boðar það gott sumar ef frjósa saman sumar og vetur. Ég sá að það var frost á hitamælinum í bílnum þegar ég ók heim af prýðilegum fundi sem ég efndi til á Suðureyri í kvöld. Mér fannst það boða gott um framtíðina. Þegar þjóðtrúin segir að við megum vænta gleðilegs sumars fögnum við og það að vonum.

Sumardagurinn fyrsti hefur svo sem ekki alltaf verið ýkja sumarlegur. Ég minnist snjókomu á sumardaginn fyrsta og ekki viðraði alltaf vel í messuferðum okkar þennan dag. Við ungir bolvískir skátar létum það ekki á okkur fá.

Samt er sumardagurinn fyrsti alltaf hátíðlegur og við eigum að halda honum í heiðri. Sumardagsins fyrsta er getið í elstu heimildum en frá árinu 1921 hefur hann verið barnadagur og gefið frí í skólum þennan dag. Hann er einn af ellefu löggiltum fánadögum íslenska lýðveldisins  og segir það væntanlega nokkuð um stöðu hans á meðal þjóðarinnar.