Skipta þá sjávarútvegshagsmunirnir engu máli?

Nú tala margir býsna gagnrýnislaust um möguleika þess að við Íslendingar gerumst aðilar að Evrópusambandinu. Merkilegt er að þáttur sjávarútvegsmála er sjaldan ræddur þegar möguleg aðild Íslands er til umræðu. Þó er alveg ljóst að menn sækja sér ekki rök í sjávarútvegsstefnu ESB þegar kostir aðildar eru til umfjöllunar.

Enginn getur að minnsta kosti fullyrt með rökum að við værum betur sett með því að taka upp sjávarútvegsstefnu ESB. Þau mál blasa við. Sjálfur ræddi ég þennan þátt málsins á aðalfundi Heimsýnar þann 4. júní sl.

Nýlegar ákvarðanir ESB á sjávarútvegssviðinu styrkja þennan máflutning enn. Það blasir við að sjávarútvegsstefna eins og sú sem ESB framfylgir fæli í sér mörg skref aftur á bak fyrir okkur.

Á heimasíðu Landssambands íslenskra útvegsmanna hafa þessi mál verið rakin skilmerkilega. Nú síðast með nýrri færslu sem birtist í dag, þar sem fram kemur að ESB hafi ákveðið að styrkja sjávarútveg sinn með um 250 milljarða framlögum til ársins 2010.

Það er ljóst að þessar aðgerðir munu skekkja samkeppnisstöðu sjávarútvegs okkar og annarra þeirra þjóða sem ekki ríkisstyrkja sinn sjávarútveg. Um skaðsemi slíkra aðgerða má hafa mörg orð.

Sjálfur hef ég fjallað um þessi mál í tveimur nýlegum bloggfærslum, sem lesa má annars vegar hér  þann 5. júní sl.  og síðan í annarri bloggfærslu sem lesa má hér þar sem ég vek athygli á að hið merka vikurit The Economist skrifi á svipuðum nótum.

Ýmsir telja sig sjá stundarhag í ESB aðild. En er þá ekki rétt að hafa í huga heildarmyndina, svo sem með því að skoða áhrifin á sjávarútveg okkar? Eða telja menn kannski að þau mál skipti engu þegar svo stór og afgerandi mál sem ESB aðild eru rædd ?