Gæti stuðlað að lægri fjármagnskostnaði

Sá gríðarlegi fjöldi sem sótti fund sem Félag sauðfjárbænda í Dalasýslu efndi til í Dalabúð í Búðardal í gærkveldi undirstrikar þann vanda sem nú steðjar að sauðfjárframleiðslunni. Fundurinn var boðaður í skugga mikilla verðhækkana á aðföngum og í kjölfar ákvarðana sláturleyfishafa um verð fyrir næsta ár. Við Haraldur Benediktsson, formaður Bændasamtakanna, Jóhannes Sigfússon formaður Landssamtaka sauðfjárbænda og Sigurður Jóhannesson formaður Landssamtaka sláturleyfishafa vorum frummælendur en Halla Steinólfsdóttir í Fagradal var fundarstjóri.

Fundurinn var afar málefnalegur og tóku margir til máls. Í ræðu minni kom ég víða við, og vil hér einvörðungu vekja athygli á tveimur efnisatriðum sem ég nefndi. Ekki síst vegna þess að þessi bæði efnisatriði voru mjög til umræðu á fundinum. Í fyrsta lagi hinn mikli vaxtakostnaður í þjóðfélaginu sem bitnaði á bændum og afurðastöðvum þeirra og hins vegar spurningar um áhrif hagræðingaraðgerða í sláturhúsaumhverfinu.

Ræðuna má í heild sinni nálgast með því að smella á þessi bláleitu orð

"Það blasir við að ekki bara bændur heldur einnig afurðastöðvar hafa þurft að mæta miklum kostnaðarhækkunum að undanförnu. Síðustu kjarasamningar voru sláturhúsunum dýrir, og háir afurðalánavextir eru mörgum húsunum þungur baggi. Bændasamtökin hafa nú leitað eftir því við mig að geta breytt samningi við sláturleyfishafa um vaxta- og geymslugjöld á þann hátt að greiðslum verði lokið í janúar, þ.e. að flýta til muna greiðslunum frá því sem nú er. Við það háa vaxtastig sem nú er munar þetta þó nokkru fyrir afurðastöðvarnar og ætti að stuðla að því að lækka fjármagnsgjöld. Þetta mun ég skoða jákvæðum huga og svara fljótlega.

Á undanförnum árum hefur verulegum fjármunum verið varið til hagræðingar í rekstri afurðastöðva, þ.e. með úreldingarframlögum. Forsendan fyrir þessum framlögum var að bæta hlut bænda; árangur hagræðingarinnar skyldi skila sér í hærra afurðaverði. Nú tel ég að nægilega langur tími sé liðinn til að unnt eigi að vera að meta árangur þessara aðgerða og vil hvetja til þess að bændur og afurðastöðvar beiti sér fyrir úttekt á því hverju þær hafa skilað. Sé þess óskað lýsi ég ráðuneyti mitt reiðibúið til þess að leggja slíkri úttekt lið. Með þeirri úttekt yrði jafnframt varpað ljósi á hvernig verðmyndun dilkakjöts hefur þróast á undanförnum árum. Þetta er vitneskja sem nauðsynlegt er fyrir alla aðila að hafa til að geta rætt stöðuna og mótað stefnu á skynsamlegum forsendum."