Stóri einkavæðingardagurinn

Niðurstaðan varðandi fjármögnun bankanna með þátttöku erlendra lánardrottna er almennt séð jákvæð. Það má segja að þarna sé komið á áfangastað það mál sem lengi hefur verið burðast með á langri vegferð. Það blasir við að þær tafir sem hafa orðið á fjármögnun bankanna hömluðu viðreisn efnahagslífsins og gera enn. Til viðbótar gróf það undan trúverðugleikanum að ekki var búið að stilla upp efnahagsreikningi bankanna 10 mánuðum eftir að þeir voru settir á laggirnar eftir bankahrunið í október í fyrra.

Niðurstaðan sem var kynnt í gær er því áfangi sem skiptir máli.

Flestir sem hafa tjáð sig ,hafa mælt með því að reyna að fá lánardrottna bankanna til þess að breyta kröfum sínum í hlutabréf í þeim, með einhverju móti. Þar með gæti sú upphæð lækkað sem ríkið þyrfti að reiða fram. Slíkt hefði jákvæð áhrif á ríkissjóð og veitti ekki af. Hitt skiptir ekki síður máli, að með þessu fáum við betri aðgang að fjármögnun, vegna þess að hagsmunir bankanna og erlendu lánadrottnanna munu liggja saman.

Óvissan liggur hins vegar í eignarhaldinu. Það er ekki gott. Það er  illt að við höfum ekki glögga mynd af því hvert raunverulegt eignarhald bankanna verður. Sú  tilhugsun er einfaldlega ekki alltof góð ef örlög bankanna ráðast af hagsmunum vogunarsjóða, sem eru sagðir eiga hluta af þeim kröfum sem nú er verið að höndla með.

Við ættum að skilja það og vita af fenginni reynslu að það skiptir líka máli hverjir fara með eignarhaldið. Ekki síst vegna þess  að bönkunum er ætlað mikið hlutverk í viðreisn heimilanna, endurreisn atvinnulífsins og uppbyggingu efnahagslífsins. Þess vegna er mjög mikilvægt að eignarhaldið skýrist sem allra fyrst.

Áhyggjurnar snúa að því hvar áhugi og hagsmunir vogunarsjóða liggja  þegar kemur að því að reka íslenska viðskiptabanka við þær aðstæður sem nú eru uppi í efnahagslífi okkar.

Að þessu frátöldu er það þó jákvætt að línur séu að skýrast í kring um bankanna, Það er líka jákvætt að fá erlent eignarhald að íslenskri bankastarfsemi eins og lengi hefur verið talað um, bæði til fjármögnunar og af því að fjárbinding ríkisins verður minni.

Ps

En tækifærið er auðvitað of borðliggjandi til þess að nefna það ekki. Það er vitaskuld  áhugavert að verða vitni að því að með ákvörðuninni í gær fór fram einhver mesta einkavæðing Íslandssögunnar. Ríkisbankarnir voru þrír í fyrradag, en voru seldir með þessum hætti í gær.  Tveir ríkisbankar einkavæddir á einum degi. Og hverjir kvittuðu upp á það; nema auðvitað Steingríkur J. Sigfússon og Jóhanna Sigurðardóttir.  Leyfist einum íhaldsmanni ekki að flytja ráðherrunum árnaðaróskir af þessu tilefni?