Það tók þrjá tíma að ákveða að vera vinir

Það tók þingflokk Vinstri grænna þrjá tíma að komast að því að þau ætluðu að gera eins og dýrin í Hálsaskógi, að vera vinir. Það hafði magnast upp mikil spenna. Steingrímur var sagður vera á heimleið úr sinni miklu Miklagarðsför, með kraftaverkið í vasanum. En ekkert gerðist. Nákvæmlega ekkert.

Nema ef vera skyldi faðmlögin í lyftu gamla Morgunblaðshússins, þar sem Vinstri grænir funduðu í gærkvöldi.

Vinstri græn hafa ekki þokast nær neinni niðurstöðu varðandi Icesavemálið. Um það snerist þó allur ágreiningurinn. Það var þess vegna sem Ögmundur Jónasson yfirgaf heilbrigðisráðuneytið.

Þess vegna er það í besta falli hlægilegt þegar því er lýst sem meiriháttar niðurstöðu að nú ætli allir að vera vinir í VG. Hvernig er þetta: Voru uppi einhverjar hugmyndir í þeim flokki um að allir ætluðu að vera óvinir?  Í hverju felast tíðindin af þessum fundi? Jú svarið er einfalt. Tíðindin felast í því að flokkurinn er jafn mikið úti í mýri og áður.

Það geta heldur ekki talist til tíðinda að flokkur sem myndaði ríkisstjórn í maí ætli nú í október byrjun að halda sig við þá ákvörðun. Sérstaklega vegna þess að allir sem þar geta valdið vettlingi hafa verið með stöðuga svardaga um tryggð sína við ríkisstjórnarsamstarfið við Samfylkinguna.  Auk þess sem heilli breiðsíðu hefur verið hrundið af stað til þess að þrengja að uppreisnarliðinu í VG og fá það til þess að hætta öllu múðri. Á það benti ég í gær hér á blogginu.

En þetta stendur þá eftir. Fundurinn í gær var greinilega árangurslaus þar sem árangurs var þó þörf;  fyrir flokkinn og fyrir ríkisstjórnina. Umboðið til formanns flokksins varðandi Icesave nær til þess að hann fær fararleyfi til funda við Hollendinga og Breta. Annað ekki. Deilan sem öllu hleypti í bál og brand – ágreiningurinn um Icesave – er alveg jafn óleyst sem fyrr.  Ríkisstjórnin mun skrölta áfram, lifandi dauð og enn síður fær en nokkru sinni áður til að taka á því sem máli skiptir í þjóðfélaginu og aðstæður kalla á.