Stjórnin lítilsvirðir þingið

Stjórnarliðarnir stritast við að þegja í umræðum um Icesave. Þetta er merkilegt. Af því að í sumar var svo mikið látið með að vinnubrögðin í kring um málið á Alþingi væri sérstök táknmynd lýðræðis, opinnar umræðu og nýrra tíma. Það hefði því mátt við því búast að stjórnarliðar myndu ómaka sig á mælendaskrána. Svo er þó ekki.

Forsætisráðherrann talar eins og það sé einhver sérstök nauðung að eiga orðastað við okkur aðra þingmenn um þetta mikilsverða mál. Og sá mikli garpur fjármálaráðherrann situr óvenju þegjandalegur í sæti sínu og lætur ergelsi sitt í ljósi í fyrirspurnatímum á Alþingi þegar hann á ekki undankomu auðið.

Það er því bersýnilegt að í hugum stjórnarliða er þingið orðið frekar ill nauðsyn sem best væri að þvældist ekki fyrir, með umræðum um mál sem eru óþægileg ríkisstjórninni.

Horfin eru stóru orðin um breytta tíma og nýtt verklag. Enginn í stjórnarliðinu minnist lengur á að þingið gegni veigamiklu hlutverki. Enda sjáum við að Icesave -ið var afgreitt umræðulaust úr Fjárlaganefnd og ekkert gert með álit Efnahags og skattanefndar, þar sem finna mátti mjög krítíska umfjöllun jafnt frá stjórnarliðum og stjórnarsinnum. Ekki þótti taka því að breyta stafkróki, eða kommusetningu í frumvarpinu. Og það þrátt fyrir að frumvarpið boði algjöra uppgjöf og undanslátt frá því sem Alþingi ákvað í sumar.

Semsé. Ríkisstjórnin vill ekki lýðræðislega umræðu. Það er ekkert að marka skrúðmælgina um breytta tíma og virkara hlutverk Alþingis. Það var bara hentugleikatal í sumar, þegar ríkisstjórnin hafði ekki vald á sínu eigin þingmáli, rétt eins og ítrekað var bent á hér á þessari síðu.