Tveir skýrir kostir forsetans

Ólafur Ragnar Grímsson forseti Íslands stendur frammi fyrir tveimur skýrum og afdráttarlausum kostum í Icesavemálinu.

Hinn fyrri er sá að fylgja eigin stefnumótun frá árinu 2004 og synja lagasetningunni frá 30 desember staðfestingar. Þar með væri hann einnig að breyta í samræmi við rökstuðning sinn frá því í haust er hann staðfesti lagasetninguna með sérstakri skírkotun til fyrirvaranna sem Alþingi setti gagnvart ríkisábyrgð á Icesaveinnlánunum.

Hinn síðari er að éta ofan í sig fyrri skoðanir og staðfesta lögin með undirskrift sinni. Burtséð frá rökstuðningi fyrir slíku myndi óhjákvæmilega vakna upp sú ábending sem Gunnar Helgi Kristinsson stjórnmálafræðiprófessor setti fram í útvarpinu í gær: Í fréttum Ríkisútvarpsins segir prófessorinn:

"Skrifi hann ekki undir standi hann uppi vinalaus í hinu pólitíska landslagi á Íslandi. Stór hluti þeirra sem vilja að forsetinn neiti að staðfesta lögin eru litlir vinir hans en þeir sem treysta á að hann skrifi undir eru frekar pólitískir félagar."

Þarna er verið að vísa til þess að forseti kunni að hugleiða stöðu sína í eins konar Machiavellísku ljósi, þar sem pólitísk fortíð hans er ráðandi.

Um þetta er ekki annað hægt að. segja, en það sem sálmaskáldið af Hvalfjarðarströndinn, Hallgrímur Pétursson orti í einum Passíusálminum:

"Vinnur það þó fyrir vinskap manns

að víkja af götu sannleikans."