Hér eru árslaunin best

Lífskjör á Íslandi hafa vaxið mjög mikið á undanförnum árum. Mikill hagvöxtur, nýjar atvinnugreinar og fleiri atvinnutækifæri eru einkennandi fyrir hið gróandi atvinnulíf okkar. Stærri hluti fólks er úti á vinnumarkaðnum en í öðrum löndum. Það bættust við 11 þúsund manns á vinnumarkaðinn á síðasta ári. Margir hinna nýju starfsmanna komu frá útlöndum. Lögðu sitt af mörkunum til þess að auka framleiðsluverðmætin og búa til nýjar stoðir undir atvinnulíf okkar.

Þátttaka útlendinga í atvinnulífi okkar fer vaxandi. Fyrir löngu eru útlendingar orðnir mjög stór hluti vinnuafls í sjávarútvegi. Undanfarið hafa þeir haslað sér mjög völl í mannvirkjagerð af margs konar tagi. Þeir verða æ fleiri í umönnunarstörfum og þjónustustörfum, svo dæmi séu tekin.

Það er í rauninni ekki að undra að útlendingar sæki hingað til starfa. Lífskjör eru góð, atvinnuframboð mikið. Nú eru níu þúsund útlendingar starfandi hér á landi, skv. nýrri Haustskýrslu ASÍ í efnahagsmálum.

Atvinnuleysi er hins vegar viðvarandi vandamál víða í útlöndum og sums staðar gríðarlegt vandamál. Ekki bara í þróunarríkjum heldur líka í þróuðum hagkerfum. Ósveigjanlegur vinnumarkaður á sinn þátt í því. Frakkland og Þýskaland engjast til dæmis undir svo skorðuðum vinnumarkaði að vinnuveitendur þora tæpast að bæta við sig starfsfólki.

En ASÍ bendir líka á afskaplega merkilegan hlut í nýrri hagspá sinni. Lífskjör eru hér á Íslandi með því allra besta sem sögur kunna frá að greina í samanburðarlöndum. Árslaun í einstökum greinum eru ýmist jafn há og þar sem þau eru hæst í Evrópu og þau hæstu í mannvirkjagerð.

Þetta er athyglisvert og örugglega ekki í samræmi við það sem haldið er fram í daglegri umræðu hér á landi. En sú staðreynd blasir við að laun hafa hækkað, störfum fjölgað, lífskjör með því albesta sem þekkist og mikil atvinnuþátttaka almennings; mun almennari en tíðkast í samkeppnislöndum okkar. Þetta eru athyglisverðar staðreyndir um efnahagslífið okkar.

Svona gera bara sannir pólitískir bragðarefir

Þegar Björgvin G. Sigurðsson, Sunnlendingur með prúðmannlegt yfirbragð, stígur í ræðustól Alþingis láta sér fæstir til hugar koma hvílíkur bragðarefur er þar á ferð. Þingferill hans hefur einkennst af linnulítilli baráttu þeirra Marðar Árnasonar um að vera helstu talsmenn Samfylkingarinnar í menningar og menntamálum á þingi. Segir fátt af lyktum þessa.

En Björgvin leynir á sér. Hann kann bersýnilega að hengja andstæðinga sína innan flokksins upp á krók og láta þá engjast. Þetta sýnir hann nú þessa dagana með eftirminnilegum hætti.

Þannig var að einn keppinauta hans í prófkjöri Samfylkingarinnar í Suðurkjördæmi, Jón Gunnarsson alþm. anaði út í þá dellu að tala heldur illa um hestamennsku, eins og lesa má um hér á síðunni. Össur Skarphéðinsson óð svo út í fenið til hans. Þetta gagnrýndi ég og vakti það athygli. Voru skrif mín meðal annars tekin upp og birt á heimasíðum hestamanna, sem fjölmargir þeirra lesa.

Þarna stóð svo Jón berskjaldaður og varð skotspónn hestamanna um land allt. Ekki síst í Suðurkjördæmi þar sem hestamenn eru fjölmargir. Þetta asnaspark sitt framkvæmdu þeir Össur og Jón fyrir svona hálfum mánuði og urðu engir félagar þeirra til þess að leggja þeim lið út úr ógöngunum sem þeir höfðu komið sér í.

En bíðum nú við. Lætur nú ekki Björgvin G. Sigurðsson skyndilega á sér kræla. En þó ekki fyrr en hann hafði horft drykklanga stund á ófarirnar sem, einkum keppinauturinn í Suðurkjördæmi,  var búinn að koma sér í. Og Björgvin sýndi drengskap sinn og væntumþykju - eða hitt þó heldur - á samflokksmanni sínum ærlega í verki með ótrúlega klókindalegum hætti. Hann sendi grein inn á hestavefi, undir því yfirskyni að hann vildi hnýta eitthvað í mig. Allir sáu að slíkt var eintómt yfirvarp. Skotspónninn var félagi hans Jón Gunnarsson.

Greinin varð einn allsherjar lofgjörðaróður til hesta og hestamennsku og rækileg frásögn af afrekum þingmannsins og ást á hestamennsku. Og þessu til áréttingar prýddi frásögnin mynd af þingmanninum lopapeysuklæddum með hestinum Mósa,  16 vetra. Var þetta augljóslega tilraun til þess að skapa sjálfum sér standardímynd hins sanna og innvígða hestamanns.

Þarna var hann sumsé búinn að draga mjög snyrtilega upp mynd af andstæðunum. Annars vegar Jóni keppinauti sínum sem markaður var af dellu sinni um hesta og hestamenn og sem búinn var að fá á sig harða gagnrýni fyrir vikið. Hins vegar blasti við myndin af  sjálfum honum; ástmegi hrossa og hrossaræktar og dýrðlings reiðhallanna. Svo bætir hann gráu ofan á svart og beinlínis nýr saltinu í sár vesalings Jóns Gunnarssonar þegar hann talar um stuðning margra þingmanna Samfylkingar við hestamennsku. Og takið eftir orðalaginu, MARGRA samfylkingarþingmanna, en sumsé ekki allra. En áður hafði hann vitnað til ræðu Jóns Gunnarssonar um hestamennsku svo sem til að tryggja að ekkert færi á milli mála.

Allt þetta sýnir að hinn sunnlenski þingmaður er klókur. Svona gera bara sannir pólitískir bragðarefur.