Hvers vegna eru þessi miklu átök á Alþingi?

  

 

Spurt er þessa dagana: Hvers vegna eru þessi miklu átök á Alþingi? Það er eðlilegt að spurt sé. Og undir það má mjög taka að sú staða sem er uppi á Alþingi er afleit og ekkert minna.

 

 Það hefur verið fyrirsjáanlegt um rúmlega mánaðarskeið að í þetta stefndi. Sá bragur á Alþingi sem birtist okkur,  - bæði okkur sem þar störfum og öllum almenningi – er afleiðing þess algjöra forystuleysis sem við búum við í landstjórninni. Ríkisstjórnin ræður ekki við verkefnin sín, hefur ekki innri styrk til þess að forgangsraða og innanmeinin og bræðravígin innan ríkisstjórnarflokkanna gera síðan ástandið allt ennþá óbærilegra.

 

Alþingi situr frá því í október og fram til loka maí. Sem betur hafði það tekist að hafa nægjanlega gott skipulag á Alþingi þannig að starfsáætlun hélt og mál voru kláruð á tilsettum tíma.

Við upphaf kjörtímabilsins voru hafðir uppi miklir svardagar um góð vinnubrögð, skipulag og vandaða málsmeðferð. Ekkert hefur gengið eftir, þrátt fyrir mikla viðleitni núverandi þingforseta sem hefur kostað kapps um að vera þingforseti alls þingsins. Við þingforsetann er ekki að sakast, né forystu þingsins að nokkru leyti.

Vandinn er hin veika forysta sem nú er fyrir landstjórninni.

Heilu þingnefndirnar voru hálf verklausar ( svo sem atvinnumálanefndin)  lungann af vetrinum. Svo daginn fyrir lokafrest var málum hrúgað inn í belg og biðu, þannig allar hirslur yfirfylltust.

Koma svo ekki blessaður forsætisráðherrann og sagði að allt þetta og meira til ætti að klára og afgreiða eins og við ynnum við lagasetningu í uppmælingu.

Þetta getur ekki gengið svona. Við svona aðstæður á stjórnarandstaðan einn möguleika. Móast við. Og það höfum við gert. Átök skapast og sá leiðindabragur sem  þessi ósköp kalla fram birtist almenningi og angrar okkur þingmenn.

 

Við eigum öll betra skilið en þetta. Þingmenn jafnt og aðrir. Við eigum sem sagt skilið betri stjórnvöld. Ekki stjórnvöld sem henda inn vanbúnum málum á síðustu stundu og heimta að þingmenn standi við færibandið og afgreiði fúskið, umræðu og umhugsunarlaust og án þess að almenningur hafi lýðræðislega aðkomu að máltilbúnaðinum.

 

 

Þetta er vandinn sem við glímum við. Þetta er afleiðingin af því að yfir okkur drottna núna handónýt stjórnvöld, sem ekki geta skipulagt verkefni sín og líta á Alþingi sem illa nauðsyn, sem best sé að vaða yfir á skítugum skónum, hvenær sem því verði við komið.