„Smokkaskatturinn“ var sérstakt baráttumál ríkisstjórnarinnar

 

Smokkaskatturinn, sem nú er orðinn að almennu aðhlátursefni í samfélaginu var sérstakt baráttumál og forgangsverkefni ríkisstjórnarinnar. Við þingfrestun nú um jólin lagði þannig ríkisstjórnin ofur áherslu á að þessu máli yrði lokið fyrir áramót. Við sjálfstæðismenn vöruðum við þessu, sögðum slíkt óþarft, til bóta væri að málið yrði skoðað betur, með það að markmiði að falla frá þessari vitleysu.

Smokkaskatturinn var forgangsmál ríkisstjórnarinnar. Hún lagði ofuráherslu á að afgreiða þetta mikla baráttumál sitt nú á aðventunni

Á það mátti ekki heyrast minnst. Það var eins og himinn og jörð myndu farast ef þetta mál yrði ekki afgreitt ásamt fjárlögum, fjárlagatengdum málum og öðrum þeim sem sérstakar aðstæður kölluðu á að yrði lokið nú á aðventunni.

En svo forklúðraðist málið gjörsamlega.

Þegar smokkaskatts-málið var komið í óefni, þegar málið var orðið að efni í grín hjá Spaugstofunni, eða Áramótaskaupi, sáu hinir vösku baráttumenn málsins hins vegar að sér. Það var orðin óþægileg tilhugsun að fá skammt af gríni á sinn kostnað í fjölmiðlum. Þess vegna hrukku þeir undan.

En staðreyndirnar eru hins vegar alveg klárar. Ríkisstjórnin ætlaði fram með málið. Hún gerði það að sérstöku baráttumáli sínu í samningaviðræðum við stjórnarandstöðuna nú á haustþinginu. Það leit út fyrir að hún næði fram markmiðum sínum. En það tókst ekki. Ríkisstjórnin var hlegin út af borðinu. Hún varð aðhlátursefni, eins og hún átti skilið.

Eigi veldur sá er varar, segir máltækið og ætli þetta eigi ekki við. En um hvað snýst mál þetta?

Frumvarpið, sem nú er kennt við smokka, felur í sér nýja skattlagningu í dulargervi, eða felulitum, eins og ég komst að orði í þingræðu í gærkvöldi. Markmiðið er að setja á laggirnar talsvert eftirlitskerfi, með fjórum starfsmönnum, við Lyfjastofnun, sem að sjálfsögðu er staðsett í Reykjavík. Öðrum þræði var þetta því liður í eins konar byggðastefnu; með öfugum formerkjum þó.

Það var reynt að halda því fram að þessi nýja gjaldtaka ætti að standa undir skilgreindum kostnaði. Það er þó ekki þannig þegar betur er að gáð. Heimildir til slíkrar gjaldtöku eru í gildandi lögum. Enginn gat sýnt fram á að nýji skatturinn rímaði við kostnaðinn við þau verkefni sem honum var í orði ætlaður að standa undir. Þetta er þess vegna enn ein birtingarmynd skattastefnu ríkisstjórnarinnar.

Hugmyndir ríkisstjórnarinnar um smokkaskattinn voru orðnar að efni í Áramótaskup og Spaugstofuna

Við bentum á það að skatturinn yrði innheimtur af tilteknum tollflokkum án þess að við vissum hvað að baki byggi. Hvort tollflokkarnir hefðu bara að geyma það sem í frumvarpinu voru kallaðir lækningatæki. Fyrir vikið var það skoðað af ráðuneytinu hvort eitthvað finndist sem ekki mætti kalla lækningatæki.

Við fengum svar. Í því kom fram að gera þyrfti eina breytingartillögu. Þá tillögu flutti svo meirihluti velferðarnefndar Alþingis, sem skipaður var þingmönnum stjórnarflokkanna.  Það var líka alltaf ætlunin að skattleggja dömubindin, smokkana, hjólastólana, bleyjurnar og það allt saman. Út á það gekk beinlínis frumvarpið. Það þýðir því ekki fyrir ábyrgðarmenn málsins að víkja sér undan því.

 

Ps.

Ég man eftir öðru álíka klúðri hjá ríkisstjórninni. Munið þið þegar það átti að setja á sérstakan sykurskatt. Þar var líka vísað í tollflokka. Svo kom það í ljós að þessir tollflokkar náðu líka til bíldekkja. Þá gerðist það, sem frægt var orðið að menn settu sykurskatt á bíldekkin.

Þetta eru algjörir snillingar…