Útúrsnúningar í fiskveiðistjórnarumræðu

 

Reynt hefur verið að snúa út úr afstöðu okkar sjálfstæðismanna til hins svo kallaða minna sjávarútvegsfrumvarps ríkisstjórnarinnar. Útúrsnúningurinn er sá, að afstaða manna til þess máls sé einhver prófsteinn á vilja þeirra til að gera breytingar á fiskveiðistjórnarlöggjöfinni.

Ekkert gæti verið fjær sannleikanum. Afstaða manna til hins minna frumvarps segir bara eitt. Það er hvort menn séu tilbúnir að ana út í einhverjar vitleysisbreytingar og vanhugsað flan, sem öllum kemur illa. Sjávarútveginum og þeim sem þar starfa, sjávarbyggðunum og þjóðfélaginu í heild. Því miður var það svo að meirihluti Alþingis breytti fiskveiðistjórnarlögunum með ákaflega vanhugsuðum hætti og án þess að geta sagt okkur hverjar afleiðingarnar yrðu fyrir þjóðfélagið í heild, né fyrir þá sem sérstaklega eiga við að búa.

Þetta gerði meirihlutinn gegn viðvörunarorðum allra umsagnaraðila. ASÍ,  sjómanna, smábátaútgerðanna, LÍÚ, fiskverkenda, fræðimanna; bókstaflega allra sem láta sig málið varða.

Þetta eru auðvitað skammarleg vinnubrögð og til marks um að fátt læra menn af mistökum fortíðarinnar. Þeir sem hæst geipa um mikilvægi nýrra og vandaðra vinnubragða, voru í forystu þess að knýja fram þessar lagabreytingar í sjávarútvegi, án þess að hafa hugmynd um hvert þær leiða.

Það er nefnilega ekki nóg að gaspra í frasakenndum stíl, þegar við erum að fjalla um sjávarútvegsmál. Menn geta kannski leyft sér það þegar um léttvægari mál er að ræða. En ekki þegar við erum að ráðskast með burðarásinn í efnahagslífinu okkar.

Sjálfstæðisflokkurinn hefur í gegn um tíðina staðið fyrir margvíslegum breytingum á fiskveiðistjórnarlögunum. Við höfðum frumkvæði að auðlindagjaldinu, svo dæmi sé tekið. Og í okkar stjórnartíð voru innleiddar margvíslegar byggðalegar aðgerðir innan vébanda fiskveiðistjórnarkerfisins. Þetta er til marks um að flokkurinn hefur einmitt viljað bregðast við afleiðingum fiskveiðistjórnarkerfisins.

Nú er hins vegar verið að veikja grunn fiskveiðistjórnarkerfisins. Gera það síður tækt sem aflvaka hagvaxtar og bættra lífskjara. Það er verið veikja einyrkjana, hamla fjárfestingum nýrra sem gróinna aðila innan greinarinnar og gera hana lítt eftirsóknarverða sem starfsvettvang, sem er stóralvarlegt mál í ljósi þess að hún er víða á landsbyggðinni helsti starfsvettvangur íbúanna.

Það er þessu sem við mótmælum, því þó að vilji manna standi til breytinga á kvótakerfinu, þá réttlætir það ekki að gera einhverja óhugsaða dellu.

Alvöru umræðu um alvörumál

 

Forsvarsmönnum vefritsins Eyjunnar er svo mikið niðri fyrir í andstöðunni við fiskveiðistjórnarlöggjöfina að þeir hafa kastað af sér yfirbragði fréttamiðilsins og brugðið yfir sig purkunarlausri áróðursskikkjunni. Það er ágætt. Þá þarf ekkert að velkast lengur í vafa. Eyjan fetar slóðina á eftir DV og reynir ekki lengur að dylja nokkurn þess að tilgangur skrifa síðunnar um fiskveiðimál, er boðun  og útbreiðsla tiltekinnar skoðunar; andstöðunnar við fiskveiðistjórnarkerfið.

Þess vegna er ekki reynt að fjalla hlutlægt um upplýsingar um afleiðingar frumvarpa Jóns Bjarnasonar fyrir einstakar byggðir og landssvæði. Þess í stað er ráðist að útvegsmönnum og þeir gerðir tortryggilegir.

Og Egill Helgason starfsmaður síðunnar fylgir svo í kjölfarið og ber sömu bumburnar.

Er það ekki einmitt þess konar málflutningur, sem fordæmdur hefur verið svo mjög í umræðu almennings? Fólk kallar eftir málefnalegri umræðu og beinir því ákalli jafnt til okkar stjórnmálamanna  sem álitsgjafanna og fjölmiðlanna.

Eigum við ekki að reyna að svara því kalli? Þar getum við örugglega mörg okkar litið í eigin barm og sá sem hér stýrir tölvubendli er engin undantekning.

Fiskveiðistjórnarmálin eru dauðans alvöru mál. Þetta eru flókin mál og krefjast þekkingar og yfirvegunar. Frumskilyrðið er þá að menn reyni að ræða efnislega um hlutina, í stað þess að fara í manninn, svo notuð sé samlíking úr fótboltamáli, sem margir hafa notað á undan mér, til þess að lýsa orðræðu af þeim toga, sem hér er gerð að umtalsefni.

Það er einmitt svo háskalegt við þau frumvörp sem ríkisstjórnin hefur lagt fram, að þau eru svo illa ígrunduð. Sést það best á því að ekki er gerð hin minnsta tilraun til þess að meta áhrif þeirra á byggðir, útgerðir, laun starfsfólks eða yfir höfuð nokkuð annað. Enginn veit – og allra síst ríkisstjórnin - hver efnahagslegu áhrifin verða í krónum og aurum fyrir þjóðfélagið og lífskjörin í landinu. Við öllum blasir þó að áhrifin verða neikvæð, fjárfesting í sjávarútvegi mun dragast saman;  nema þar sem til staðar er offjárfesting. Þangað er fjárfestingarhvatningunni beint.

Þegar lagt er af stað með frumvarp þar sem flest er skrifað með öfugum klónum og enginn virðist geta útskýrt, er ekki við góðu að búast. Því miður.

 

Saksóknari hnyklar vöðvana

 

Sigríður Friðjónsdóttir saksóknari Alþingis í málinu gegn Geir H. Haarde fyrir Landsdómi, heldur áfram að hnykla vöðvana. Nýjasta tiltækið er að opnuð er heimasíða. Það að heimasíðan er opnuð af embætti þessu hefur einn tilgang; og aðeins einn tilgang. Að þjóna markmiði saksóknarans. Hér sem fyrr í þessu máli hefur saksóknari fjárhagslega yfirburði. Tékkheftið sem íslenskir skattborgarar fjármagna, stendur opið saksóknaranum. 

Það er ekki að undra þó fólki ofbjóði þetta.

Hundruða þúsunda króna heimasíða er þess vegna hrein skiptimynt og rekstrarkostnaður upp  á einhverjar upphæðir sem teljast örugglega ekki stórar  í hlutfalli við aðrar kostnaðartölur í herleiðangrinum gegn Geir. H. Haarde. Þær hlaupa á hundruðum milljóna. Enda erum við nú komin með 15 dómara í Landsdómi á hæstaréttardómaralaun. Og síðan heilt embætti nýs saksóknara ofan í kaupið.

Saksóknarinn bauðst til þess, eftir að opinberar umræður hófust,  að ljá verjanda Geirs H. Haarde pláss á síðu sinni fyrir eitthvað efni! En  sjálfur hefur saksóknari aðeins birt þar valið efni; til dæmis ekki bréf verjanda Geirs.

Þessari heimasíðugerð með skjaldarmerki íslenska ríkisins og myndskreytt með skoppandi lækjum, fossum og fjöllum, er ætlað að draga upp þekkilega mynd af saksókn í einhverju óþverralegasta máli íslenskrar stjórnmálasögu, þar sem farin er  slóð sem aldrei hefur áður verið fetuð  í íslenskri stjórnmálabaráttu.

En umfram allt undirstrikar þetta fram með áþreifanlegum hætti aflsmuninn á milli aðila. Saksóknarinn er með heilan ríkissjóð sjálfan á bak við sig. Saksóknarinn lagði á ráðin með dómsmálaráðuneytinu um að breyta leikreglum í miðju ferli en  Geir H. Haarde var ekki skipaður verjandi fyrr en eftir dúk og disk.

En að einu leyti hefur þó Geir sterka stöðu. Það er verið að beita hann órétti í máli sem allt réttlátt fólks fordæmir. Og réttlætið og sannleikurinn sigrar að lokum. Það verður og að leikslokum í þessu máli.

Samfylkingarmenn véfengja tilverurétt Íbúðalánasjóðs

 

Við flestar aðstæður hefðu yfirlýsingar tveggja áhrifamikilla stjórnarliða um Íbúðalánasjóð vakið mikla athygli og kallað á heiftarleg viðbrögð Jóhönnu Sigurðardóttur forsætisráðherra og eftir atvikum Guðbjarts Hannessonar velferðrráðherra líka, en hann er yfirmaður sjóðsins.

Ummæli Árna Páls Árnasonar efnahags og viðskiptaráðherra um að lítið gagn sé í Íbúðalánasjóði sem ekki geti mætt fólki í vanda með sama hætti og fyrirtæki á markaði.

Helgi Hjörvar formaður efnahags og skattanefndar Alþingis hjó í sama knérunn  á Alþingi í dag og taldi  einboðið að Íbúðalánasjóður bjóði viðskiptavinum sínum upp sambærilegar lausnir í skuldamálum og Landsbankinn kynnti í síðustu viku. Að öðrum kosti sé tilgangslaust fyrir ríkið að reka sjóðinn.

Þetta er eins skýrt og það getur orðið. Þeir setja í raun spurningamerki við tilverurétt sjóðsins. Íbúðalánasjóður stendur sig ekki að dómi þessara áhrifamanna. Hann er á skilorði. Annað hvort fylgir hann fordæmi Landsbankans og lækkar skuldir fólks til muna, ellegar er ekkert gagn að honum og hann má þá hverfa.

Rifjast nú upp heitstrengingar Jóhönnu Sigurðardóttur forsætisráðherra. Hversu oft hefur hún ekki svarið Íbúðalánasjóði hollustueiða? Hversu mjög hefur hún heitið því að sú stofnun skuli vara að eilífu? Hversu oft hefur hún sagt að hún sé sérstakur bjargvættur sjóðsins og varist þegar að honum hafi verið sótt af fjendum hans?

Og hélt hún ekki eina lengstu þingræðu íslandssögunnar í baráttu sinni fyrir óbreyttu húsnæðiskerfi þar sem Íbúðalánasjóður gegndi lykilhlutverki.

Nú hlýtur hún að draga upp byssubranda sína, sé í henni einhver töggur. Úr hennar eigin liði er sagt að þessi mikla stofnun ríkisins, sé eftirbátur fjármálastofnana sem láta markaðsöflin ( hin voðalegu) ráða gjörðum sínum.  Það er varla hægt að kveða nöturlegar að orði. Hin félagslega stofnun stendur sig verr í úrræðum fyrir almenning, en fyrirtæki sem láta gróðasjónarmiðin ráða

Í seinni tíð amk. hefur tilveruréttur Íbúðalánasjóðs, aldrei verið svo hraustlega verið dreginn í efa. Og því sjónarmiði er flaggað innan úr borgarmúrum Samfylkingarinnar. Þetta eru mikil pólitísk tíðindi, sem óhjákvæmilega hljóta að hafa eftirmála

Ríkisstjórnin reynir að eyðileggja kjarasamningana

 

Það er ekki hægt að segja að ríkisvaldið með sín efnahagslegu stjórntæki, sé að leggja sig fram um að tryggja kjarasamningana sem nýverið hafa verið samþykktir. Þó skipta þeir gríðarlega miklu máli. Þeir geta tryggt frið á vinnumarkaði,  lagt drög að betri lífskjörum launafólks og verið ein forsenda fyrir viðreisn efnahagslífsins.

Mjög margir eiga þess vegna mjög mikið undir því að samningarnir gangi upp.

Öllum var ljóst frá upphafi að teflt væri á afar tæpt vað. Atvinnulífið er mjög veikt. Skuldir fyrirtækja í ýmsum tilvikum of miklar, hér hefur verið samdráttur, pólitísk óvissa, skattaóð ríkisstjórn og fullkomið skilningsleysi ríkjandi hjá landsfeðrunum gagnvart uppbyggingu í atvinnulifinu.

Kjarasamningarnir eru þess vegna eins konar fjöregg; brothætt fjöregg og miklu veldur um örlög þess hvernig ríkisvaldið heldur á spilum sínum.

Það er til dæmis alveg ljóst að hér þarf að verða mikil fjárfesting. Ríkisvaldið vinnur gegn því. Um stóriðjuna þarf ekki að tala. Þar er ríkisstjórnin hreint fótakefli þegar kemur að fjárfestingum. Sjávarútvegsfrumvörpin munu enn draga úr fjárfestingarvilja og getu sjávarútvegsfyrirtækjanna. Beina brautin sem átti að hjálpa litlu og meðalstóru fyrirtækjunum er ekki að ganga upp. Það stefnir í gjaldþrot fjórða til þriðja hvers fyrirtækis.

Allt þetta vissu aðilar vinnumarkaðarins og settu þess vegna stífa fyrirvara inn í samningana. Sem dæmi, fyrirvara um að verðlag yrði að vera stöðugt og gengi krónunnar að styrkjast. Sterkara gengi lækkar nefnileg innflutningsverðlag og bætir þannig kaupmátt og slær síðan á hækkanir á lánum vegna verðtryggingar.

Það er þess vegna gífurlegt áhyggjuefni hvernig þessar hagstærðir eru að þróast. Gengi krónunnar fellur nær stöðugt. Hefur lækkað um 4 til 5% frá áramótum. Og nú er að hellast yfir okkur verðbólga. Það er mikið áhyggjuefni.

Álengdar situr ráðalaus ríkisstjórnin og með hendur í skauti, nema þegar kemur að því að setja fram tillögur um að veikja sjávarútveginn. Þá eirir hún engu og stígur þann dans eins og óð væri.

Enn er verið að lítillækka VG

  

 

Jóhanna Sigurðardóttir forsætisráðherra lætur ekkert tækifæri ónýtt til þess að lítillækka Jón Bjarnason sjávarútvegs og landbúnaðarráðherra. Nýjasta dæmið tengist framlagningu frumvarpa hans um fiskveiðistjórnarmál. Öllum er nú ljóst að málin eru vanbúin. Í þeim efnum gildir það að skjóta fyrst og spyrja svo, eins og fjallað hefur verið um hér á þessari síðu.

Sjávarútvegs og landbúnaðarráðherra hefur verið þetta vel ljóst frá upphafi. Frumvörpin sem hann leggur fram eru niðurstaða augljósra hrossakaupa á milli stjórnarflokkanna og innan þeirra. Enginn tilraun hefur verið gerð til þess að meta áhrifin af væntanlegri lagasetningu.

Ekki hefur verið lagt í að skoða áhrifin á byggðirnar, á einstaka útgerðarflokka, eða nokkuð annað. Ekkert hefur verið athugað hvort frumvörpin séu líkleg til þess að auka nýliðun í greininni eins og frumvarpinu er þó ætlað að ná utan um. Engin minnsta tilraun er gerð til þess að svara því hver áhrifin verða sjávarútveginn í heild, eða á bankana og aðra lánadrottna sjávarútvegsins.

Þaðan af síður hefur verið hugað að hinum hagrænu þáttum. Til dæmis það hvort ný löggjöf sé líkleg til þess að örva fjárfestingu, eða stuðla að meiri hagvexti.

Nei þetta á bara að skoða síðar.

Sjávarútvegs og landbúnaðarráðherra ætla að láta sérstakan hagfræðingahóp skoða þau mál eftir á. Löngu eftir að frumvarpið hefur verið lagt fram mun hópur prýðilegra hagfræðinga sem ráðherrann hefur ráðið til verksins, skila áliti um málið.

En þetta líkar Jóhönnu Sigurðardóttur ekki. Hún dregur upp úr sínu pússi tvo hagfræðinga, - sem  er ætlað að verða talhlýðnir og skila þóknanlegri niðurstöðu;  og eiga að starfa undir handarjaðri forsætisráðuneytisins og skila sérstöku áliti. Með þessu er sjávarútvegs og landbúnaðarráðherra gefið langt nef. Hann er niðurlægður.

Málið er að sjálfsögðu á ábyrgð fagráðherrans, sjávarútvegs og landbúnaðarráðherra. Nú seilist forsætisráðherrann um hurð til lokunar og  nælir sér í útvalda hagfræðinga til þess að vinna álit til höfuðs málinu. Þetta er slík stríðsyfirlýsing á hendur sjávarútvegs og landbúnaðarráðherra, að seint verður til jafnað.

Og makalaust er það að formaður VG og oddviti flokksins í ríkisstjórninni, Steingrímur J. Sigfússon fjármálaráðherra stendur álengdar hjá og lætur það yfir sig og flokk sinn ganga að ráðherra hans sé lítillækkaður og tuktaður til með þessum vinnubrögðum.

Seint verður ofsögum sagt af því hve lítilmótlegur flokkur VG er í samstarfinu við Samfylkinguna.

 

Hún hegðar sér eins og kenjóttur krakki

 

Það sæmir hvorki Jóhönnu Sigurðardóttur né því embætti sem hún gegnir þessi misserin, að ganga fram eins og kenjóttur krakki með hótunum. Verði ekki allt að hennar vilja þá hótar hún. Það er  eitt af einkennum stjórnunarstíls hennar og hefur greinilega oft borið ágætan árangur innan ríkisstjórnarinnar. VG lyppast alltaf niður, sbr. ESB málin. Hún hefur þess vegna komist upp á lagið og beitir þessum tiktúrum sífellt og ævinlega. Það er alveg óþarft að láta hana komast upp með það.

Nú hótar hún því að sérstakt sumarþing verði kallað saman til þess að ræða frumvarps-afstyrmin í sjávarútvegsmálum sem lögð hafa verið fram. Þau eru eins og allir vita afrakstur 8 til 9 mánaða hrossakaupa ríkisstjórnarflokkanna og hafa alls staðar verið fordæmd. Sjá HÉR. Þingmenn ríkisstjórnarflokkanna fyrirverða sig vegna þeirra og keppast við að afneita þeim. Það er að vonum.

Ríkisstjórnin átti að leggja fram frumvörpin í lok mars, samkvæmt þingskaparlögum. Það tókst ekki vegna þess að stjórnarliðar voru svo önnum kafnir við að rífast um efni þeirra. Þau litu fyrst dagsins ljós sl. fimmtudag og hafa því ekki komist á dagskrá.

 Við engan er að sakast í þessu máli nema ríkisstjórnina. Verkstjóri hennar, - að sögn,- er Jóhanna Sigurðardóttir.

Og svo er það eitt annað. Forsætisráðherrann tekur sér tilskipanavald yfir starfi Alþingis, með mjög ósvífnum hætti. Tilkynnir það á einhverjum flokksfundi suður í  Keflavík hvernig hún ætlist til að Alþingi starfi. Þetta er svo ótrúleg óskammfeilni, að réttast væri að ráðherrann bæðist afsökunar. Sem betur fer búum við á Alþingi við þingforseta sem hefur sýnt og sannað að hún stendur í lappirnar og lætur ekki kúga sig.

Illa unnin sjávarútvegsfrumvörp, sem eru samin í ósætti við höfuðatvinnugrein þjóðarinnar og njóta ekki einu sinni stuðnings þingmanna ríkisstjórnarflokkanna eru auðvitað ekki á leið í einhverja harðferð í gegn um þingið. Væri til snefill af sómatilfinningu í ríkisstjórninni, yrðu frumvörpin afturkölluð hið snarasta og tekið til við að virða þá sátt sem náðist um fiskveiðistjórnarmálin í september í fyrra.

Skjóta fyrst og spyrja svo

 

Nýju fiskveiðistjórnarfrumvörpin sem eru á leið inn í þingið fá alls staðar falleinkunn. Einnig í stjórnarflokkunum. Þar á bæ eru þau lögð fram með fyrirvara um grundvallaratriði. Tvísýnt er þess vegna hvernig þeim munu reiða af. Sú óvissa bætist því ofan á þá óvissu sem efni frumvarpanna sjálfra skapar atvinnugreininni, sem hefur mátt búa við fullkomna tvísýnu um allt rekstrarumhverfi sitt frá ársbyrjun 2009.

Eitt liggur fyrir og er hafið yfir allan vafa. Verði nýju frumvörpin að lögum munu þau rýra stöðu sjávarútvegsins. Greinin verður óhagkvæmari og getur því ekki staðið undir þeim lífskjörum sem hún stuðlar að núna.

Ríkisstjórnin boðar að hagvöxtur þurfi að aukast frá því sem áætlað er. Nýju frumvörpin, verði þau samþykkt munu stuðla að hinu gagnstæða. Hagvöxtur verður minni. Ríkisstjórnin segist líka vilja stuðla að því að fjárfestingar aukist um 50%. Enginn velkist í vafa um að verði sjávarútvegsfrumvörpin að lögum, mun draga úr fjárfestingum í sjávarútvegi og tengdum greinum; og er þó ekki úr háum söðli að detta.

Í frumvarpinu er talað um að stuðla eigi að aukinni nýliðun og standa eigi vörð um einstaklingsútgerðir. Hið gagnstæða mun gerast. Ákvæði um bann við varanlegu framsali og furðuleg ákvæði um veðsetningar gerir það að verkum meðal annars, að hinir veikari verða undir. Hinir sterkari lifa fremur af. Sú ákvörðun að skerða aflahlutdeildir sérstaklega í þorski er bylmingshögg á þá sem tóku á sig aflaskerðingar, en fengju þær til baka og vonandi vel það, með stækkandi þorskstofni. Hætt er við að ýmsar útgerðir lifi það ekki af.

Það er mat þeirra sem til þekkja að frumvörpin  stuðli að frekari samþjöppun í atvinnugreininni. Fyrirtæki muni í vaxandi mæli leita sameiningar og skipum og sjómönnum því fækka. Ráðherrann fær síðan því óteljandi heimildir til að grípa inn í, með víðtæku geðþóttavaldi sem honum á að afhenda á sérstöku silfurfati í boði Samfylkingarinnar og Vinstri grænna.

Þetta er óboðlegt frumvarp. Þetta er óunnið frumvarp. Þetta er frumvarp sem ekki styðst við nokkurt faglegt mat. Að því á að hyggja síðar meir.

Ríkisstjórnin hefur tileinkað sér verklag Villta vestursins. Skjóta fyrst og spyrja svo. Eru leikpersónur John Wayne orðnar að hugmyndafræðingum ríkisstjórnarinnar þegar kemur að sjávarútvegsmálum?

ESB áfergja ríkisstjórnarflokkanna birtist grímulaus

  

 

Einbeittur vilji stjórnvalda um Evrópusambandsaðild er stöðugt að koma í ljós. Vinstri grænir bera kápuna á báðum öxlum. Látast vera á móti ESB aðild, en vinna hins vegar í nánu samstarfi við Samfylkinguna að því að tryggja ESB aðildina.

Nýtt og glöggt dæmi birtist okkur í síðustu viku. Þann 27. apríl var haldinn sameiginlegur fundur þingmanna nefnda Íslands og ESB ríkja þar sem til umræðu voru þættir tengdir ESB aðildinni. Fyrir fundinum lá tillaga að sameiginlegri ályktun. Ábyrgðarmenn hennar voru fulltrúar ESB ríkjanna og fulltrúar stjórnarflokkanna sem eiga sæti í nefndinni.

Sem betur fer kom fram svo megn andstaða við málið á fundinum, að því var í raun hafnað að álykta.  Tillögumenn voru því gerðir afturreka með áform sín.

Þetta mál tók ég upp á þingfundi í dag undir liðnum Störf þingsins og spurði annan fulltrúa VG í utanríkismálanefnd Alþingis um það, Guðfríði Lilju Grétarsdóttur. Sérstaklega vakti ég athygli á landbúnaðarkaflanum í ályktunardrögunum..

Sá kafli er mjög skýr. Hann felur í sér beina ögrun við Jón Bjarnason sjávarútvegs og landbúnaðarráðherra og aðra andstæðinga ESB innan VG..  Með öðrum orðum. Það átti að keyra þvert ofan í kok fagráðherrans hugmyndir  sem eru í hrópandi andstöðu við það sem hann vill og vilji ýmissa annarra þingmanna VG stendur til.

Í þessum drögum er Ísland hvatt til að undirbúa aðild að stefnu ESB í landbúnaðar og byggðamálum og hefja vinnu við að setja á laggirnar nauðsynlegar stofnanir sem þurfa að vera til reiðu þegar til aðildar kemur, til þess að geta hrint stefnumálum á þessum sviðum í framkvæmd og njóta þess stuðnings sem ESB aðildin hefur í för með sér.

Þetta þýðir á mæltu máli að setja á stofn Greiðslustofu, eða stofnun landbúnaðarins, en hún er skilmálalaust partur af aðlöguninni inn í Evrópusambandið og hefur verið sem eitur í beinum ESB andstæðinga í VG.

Steingrímur J. Sigfússon formaður VG, sagðist  á dögunum  ekki hafa þekkt til þessa máls og vísaði ábyrgðinni  á hendur forystumanna ríkisstjórnarflokkanna í nefndinni. Þar hlýtur hann að vera að vísa til Árna Þórs Sigurðssonar formanns utanríkisráðherra, sem stjórnaði þingmannanefndarfundinum ásamt fulltrúa ESB.

Það er alveg ljóst að þessi ályktunardrög, eru á ábyrgð ríkisstjórnarflokkanna, til jafns við ESB þingmennina. Í þeim birtist okkur grímulaus tilhneiging stjórnarflokkanna til ESB aðlögunar.  Ályktunardrögin eru  óræk heimild um það.

Hversu stóran hluta sjávarútvegsins á að keyra í þrot?

 

 Af hverju ætli það taki ríkisstjórnina átta mánuði að skrifa frumvarp um fiskveiðistjórnun?  Ástæðan er einföld. Áhrifamikil öfl innan ríkisstjórnarinnar eru að reyna að svíkja það samkomulag sem varð til í endurskoðunarnefndinni sem ríkisstjórnin skipaði á sínum tíma og kölluð hefur verið sáttanefnd.

 Ef raunverulegur vilji hefði verið til staðar til þess að standa við þá niðurstöðu sem þar fékkst, hefði frumvarp verið lagt í upphafi þings í október síðast liðnum. Það frumvarp hefði getað orðið að lögum fyrir áramót, í breiðri sátt stjórnar og stjórnarandstöðu, á meðal hagsmunaaðila í sjávarútvegi, við sveitarfélögin og fulltrúa landverkafólks.

Nú er orðið ljóst að ekki var vilji til þess. Fyrir vikið hefur þetta mál þvælst um í reiðileysi og ekki litið dagsins ljós. Það er innan ríkisstjórnarflokkanna sem reynt er að svíkja samkomulagið. Allir aðrir vilja við það standa.

Það þarf að enn að minna á staðreyndir málsins, því stöðugt er reynt að snúa út úr og afvegaleiða.

Endurskoðunarnefndin var skipuð fulltrúum, allra þingflokka, hagsmunasamtaka útgerða, hinna minni og þeirra stærri. Öll sjómannasamtökin sátu í nefndinni.  Fiskvinnslan átti þar sína fulltrúa, landverkafólkið, sveitarfélögin og eigendur sjávarjarða. Formaður nefndarinnar var Guðbjartur Hannesson núverandi velferðarráðherra. Varaformaður nefndarinnar var Björn Valur Gíslason alþingismaður, sem gjörþekkir atvinnugreinina.

Nefndin lét sérstaklega skoða þá hugmynd, sem kölluð hefur verið fyrningarleið. Útfærslan sem var skoðuð var hugmynd Samfylkingarinnar um að innkalla veiðiheimildir á tuttugu árum. Niðurstaðan var að hún myndi hafa í för með sér gjaldþrot sjávarútvegsfyrirtækja sem réðu yfir um helmingi kvótans.

Sem sagt algjört blóðbað í okkar undirstöðuatvinnugrein, með tilheyrandi atvinnumissi og byggðaröskun af stærðargráðu sem ekki hefði fyrr sést. Hún hefði haft í för með sér  samþjöppun aflaheimilda frá þeim minni og veikari og til þeirra sterku og betur stæðu.  Frá nýliðum til hinna grónari útgerða.

Ætli það hafi ekki verið ástæðan fyrir því fulltrúar ríkisstjórnarflokkanna í endurskoðunarnefndinni lögðu til samningaleið, en ekki fyrningarleið?  Er núna ætlunin að svíkjast aftan að þessu fólki, trúnaðarmönnum ríkisstjórnarflokkanna í samninganefndinni og leggja fram einhvern fyrningarbastarð, til þess að þjónka hugmyndafræði sem búið er að sýna fram á að er stórskaðleg sjávarútveginum og þar með samfélaginu í heild?

Hvað gengur mönnum eiginlega til? Leiðir hatrið á útgerðarmönnum virkilega til slíkrar feigðarfarar?