Ekki þurfti að bíða lengi

Auðvitað þurfti ekki að bíða lengi eftir neikvæðum viðbrögðum úr ríkisstjórnaráttinni vegna hugmynda um einkarekstur á sviði heilbrigðismála. Þau viðbrögð komu fram í Morgunblaðinu í dag, fáeinum dögum eftir að greint var frá því að ætlunin væri að opna hér á landi starfsemi  í ætt við heilsutengda ferðaþjónustu.

Fyrst var þessu fagnað, að vonum. Þessi starfsemi mun skapa störf og færa vel þeginn gjaldeyri inn í landið. Um slíkt hefur verið rætt mikið og við sjáum þegar vísi að svona starfsemi hér á landi.

En vandinn er sá að hér er ríkisstjórn við völd sem hryllir sig við öllum hugmyndum af þessu tagi.

Í fyrsta lagi er hér um að ræða erlenda fjárfestingu. Það heitir á máli ríkisstjórnarinnar og hennar liða, gróðabrall útlendinga og er talið afspyrnu vont og ógeðslegt. Þess vegna hafa stjórnvöld verið svona upptekin við að bregða fæti fyrir erlenda fjárfestingu eins og allir vita.

Í öðru lagi felur þessi starfsemi í sér einkarekstur á heilbrigðissviði og slíkt er sem eitur í beinum núverandi stjórnvalda. Einkarekstur og heilbrigðisþjónusta? Ekki nefna það, er viðkvæðið. Það felur í sér misrétti.

Og nú er þessu tvennu blandað saman. Erlendri fjárfestingu og einkarekstri á heilbrigðissviði. Þá er ekki von á góðu úr ríkisstjórnaráttinni. Þetta er eins hræðilegt og ríkistjórnin getur ímyndað sér.

Kannski kemur til álita að útlendingar geti sótt svona þjónustu hér á landi. En Íslendingar? Ekki til að tala um, eru viðbrögðin í morgun. Og þá kemur upp all skringileg staða.

Hér er búið að koma upp flottri i sérhæfðri heilbrigðisaðstöðu, sem er miklu ódýrari en í útlöndum. Þessa þjónustu mega útlendingar nýta sér hér á landi, en ekki Íslendingar!

Ríkisstjórnin er á skilorði

Niðurstaðan af þingflokksfundi Vinstri grænna í gær er mjög skýr. Ríkisstjórnin starfar á eins konar skilorði. Líf hennar veltur á því hvernig hún hegðar sér á næstunni. Fram hefur komið að fundarhöldum sé fráleitt lokið og að niðurstaðan varðandi stuðning við ríkisstjórnina fari eftir því hvað þær umræður leiði í ljós. Enn er sami ágreiningurinn um málefni, svo sem grundvallarmál á borð við sjálfa efnhagsstefnuna og ESB.

Fram kom svo í fréttum Bylgjunnar í hádeginu að ekki hafi einu sinni verið hægt að afgreiða tillögu um stuðning við ríkisstjórnina á þingflokksfundinum í gær.

Auðvitað sætir það stór tíðindum að í stjórnarflokki þurfi að bera upp tillögu um stuðning við ríkisstjórnina, sem flokkurinn á aðild að. Það gefur til kynna að óvissa sé um afstöðu þingflokksins til stjórnarsamstarfsins. Slíkt er í sjálfu sér stórfrétt.

Hitt er ennþá athyglisverða að málið var hins vegar ekki afgreitt. Það  var ekki talið tímabært fyrr en línur hefði skýrst um afstöðu flokksins til þýðingarmikilla mála. Með öðrum orðum. Að óbreyttu var ekki hægt að kreista fram stuðning stjórnarflokksins VG við ríkisstjórnina. Að minnsta  kosti ekki með öllum atkvæðum.

Þannig er ennþá allt í hers höndum. Að sinni hefur ríkisstjórnin fengið eins konar skilorðlausn, en ekkert má út af bregða svo hún þurfi ekki að taka út harðari refsingu. Til þess að sleppa við hana þarf hún að uppfylla tiltekin skilyrði sem þremenningarnir setja henni.  Sagan heldur áfram.

Þau geta ekki sameinað fleiri ráðuneyti

Það var vel viðeigandi að ráðherrar rifust í aðdraganda ríkisráðsfundar á Bessastöðum á gamlársdag. Segja má að þannig hafi liðið ár verið rammað inn af ráðherrunum, með deilum af því tagi sem hafa einkennt ríkisstjórnina svo mjög á síðasta ári.

Hér er verið að vísa til orðaskipta sjávarútvegs og landbúnaðarráðherra annars vegar og forsætisráðherra og utanríkisráðherra hins vegar um áform um að sameina sjávarútvegs og landbúnaðarráðuneyti og iðnaðarráðuneyti og hirða svo út úr því síðan eitt burðarmesta verkefnið, auðlindastýringuna.

Það liggur fyrir að Jón Bjarnason er þessu mótfallinn og ítrekaði það álit sitt í grein í Morgunblaðinu á gamlársdag. Það liggja fyrir svardagar hóps þingmanna VG í sömu átt. Össur Skarphéðinsson og Jóhanna Sigurðardóttir létu samráðherra sinn fá það óþvegið á tröppunum á Bessastöðum á gamlársdag.

Það er til marks um að þau hafa tekið niður silkihanskana í samskiptum við órólega ráðherra og þingmenn VG. Nú verður í vaxandi mæli beitt bitmeiri vopnum.

En órólega deildin er róleg í þessu máli og getur verið það. Ríkisstjórnin ræður ekki við að sameina ráðuneytin fyrrnefndu. Því ef það gerist og Jóni Bjarnasyni verður hent út úr ríkisstjórninni, verður fjölgun í hópi hinna frjálsu villikatta í VG. Hann hefur þá meira svigrúm en hann hefur í dag sem ráðherra. Þá fyrst kæmist stjórnarmeirihlutinn í uppnám, með fjóra þingmenn utan ríkisstjórnar í órólegu deildinni.

Þess vegna mun ríkisstjórnarforystan ekki leggja í það að sameina ráðuneytin. Þó það standi í stjórnarsáttmálanum. Í þessu máli er ríkisstjórnin innikróuð, eins og HÉR hefur verið bent á. Hún kemst ekki lönd né strönd í þessu máli.

Heimasíða í nýjum búningi

Heimasíðan mín tekur breytingum frá með þessum degi. Þessar breytingar lúta bæði að efnistökum og útliti. Tilgangurinn er að laga síðuna að nýrri tækni og skapa nýtt og aðgengilegra viðmót fyrir þann sem inn á síðuna skrifar.

Því  er ekki að neita að það er nokkurt átak fyrir síðuskrifara að takast á við þessar breytingar. Miðaldra þingmaður, sem hóf að skrifa á opinberum vettvangi  á síðustu öld, vopnaður gömlum ritvélarrokki, þarf að beita heilasellum af mikilli nákvæmni til þess að tileinka sér breytingarnar. Vonandi verður það þó til þess að ydda hugsunina og breikka þekkingarsviðið.

Uppistaðan á þessari síðu verður bloggið sem fyrr. Þar mun ég líkt og áður deila skoðunum mínum á málefnum dagsins. Bloggið er í rauninni málgagnið mitt.  Sú breyting verður á að nú verður bloggið þannig upp  sett að á forsíðunni  birtist  stuttur útdráttur úr efninu og meginefnið kemur svo í framhaldinu.

Pistlarnir sem voru á fyrri heimasíðu heyra nú sögunni til. Þann vettvang notaði ég æ minna og síðasta árið eða svo hefur hann verið afskiptur.

 Í stað pistlanna tek ég nú upp nýjan dálk, sem ég kalla Í léttari dúr. Framtíðin mun dálítið ráða í hvað átt hann muni þróast. Ætlunin er að beita myndefninu meira og virkar í þessum dálki, textaskrifin verða styttri og það skýrir heiti hans. Þessi mál mun þó reynslan leiða betur í ljós.

Önnur sjónarmið er dálkur sem hefur alltf verið í miklu uppáhaldi hjá síðuskrifara. Þar hafa margir vaskir menn og konur skrifað fjölbreytilegar greinar. Vonandi tekst mér að efla þessi skrif. Þau hafa mælst vel fyrir og ég hef fengið góð viðbrögð á þau.

Þá er að nefna að ætlunin er, eftir því sem tæknikunnáttu minni vindur fram ( vonandi amk), að bæta við myndasafnið. Þar verða þá myndir sem vonandi geta orðið tilefni til margháttaðra skrifa í léttum dúr.

Loks er þess að geta að með nýju síðunni verður unnt að vekja athygli á efni hennar á fésbókarsíðum. Talsvert hefur verið spurt um þetta af notendum þeirrar vinsælu bókar og þeirri eftirspurn er þá svarað hér og nú.

Það er von mín að lesendum síðunnar geðjist vel að breytingunum og  þær  verði til þess að gera efni hennar aðgengilegra fyrir þá sem  vitja skrifa minna; ýmist með því að fara með beinum hætti inn á skrif mín, í gegnum Moggabloggið, eða í gegnum þá fjölmiðla sem birta bloggskrif mín reglulega.

Mótmælum kúgunartilburðum ESB

Ástæðan fyrir því að ESB er að setja á löndunarbann á makrílveiðiskip okkar er einföld. Þetta er tilraun til kúgunar og í þessu eru falin skilaboð til okkar um að kröfum okkar um sanngjarnan veiðirétt úr makrílstofninum verði mætt af fyllstu hörku.

Praktískt séð er það örugglega rétt að ákvörðun ESB muni ekki hafa áhrif á okkur í bráð. Við erum sjálf með þær reglur að heimila ekki löndun erlendra fiskiskipa hér á landi, úr stofnum sem ekki er samkomulag um. En það breytir ekki því  að með þessu er ESB að sýna vígtennurnar.

Það er mikill misskilningur að þetta sé bara tillaga um að fara eins að og við Íslendingar þegar kemur að löndun og veiði úr stofnum sem ekki hefur verið samið um. Skilaboðin sem hér er verið að senda eru miklu alvarlegri en það. Og þannig eigum við að skilja ákvörðun ESB.

Í þessu máli eigum við íslendingar að standa saman. Við eigum að koma fram sem einn maður og mæta harðýðgi ESB eins og menn. Af fullri hörku.

Réttur okkar er ótvíræður. Við höfum árum saman óskað eftir því sem strandríki að komast að því borði þar sem stjórnun veiðanna fer fram. Við höfum í þessu máli eins ævinlega þegar kemur að stjórnun á deilistofnum farið fram af mikilli ábyrgð. Gagnstætt því sem segja má um ESB, svo dæmi sé tekið.

Úrtöluraddir sem tala á annan veg hér á landi veikja samningsstöðu okkar. Okkur styrkur í þessu máli felst auðvitað í því að makríllinn hefst hér við í stórauknum mæli, sækir sér fæðuforða innan íslenskrar lögsögu og er þess vegna óhjákvæmilega stofn sem eigum að sækja í og höfum til þess fullkominn rétt.

Þessum sjónarmiðum eigum við áfram að fylgja eftir og mótmæla öllum kúgunartilburðum ESB og annarra þeirra sem reyna að berja niður réttmætar kröfur okkar, eins og í þessari makríldeilu.

Allt er þetta nú heldur gott

Hér er ég að reyna að fikra mig áfram. Sumt gengur vel og annað miður. Sérstaklega myndirnar. En ég ætla að reyna að rembast við.

Segið okkur þá frá málefnaágreiningnum

Forystumönnum hinna stríðandi fylkinga í VG gremst að fréttamenn segi fréttir af átökum innan flokksins. Þetta hefur til dæmis komið fram hjá Steingrími J. Sigfússyni, Ögmundi Jónassyni og í skrifum á Smugunni málgagni flokksins. Stríðsherrarnir kvarta sem sagt undan fréttum af vopnaskaki þeirra.

Þetta er skiljanlegt. Það er örugglega lýjandi að standa í svona innanflokkserfjum. Jafnvel fyrir stríðsherta jálka úr innanflokksorustum hins sáluga Alþýðubandalags. Því má auðveldlega setja sig í spor fólks sem stígur út að loknum slímusetum á árangurslausum, daglöngum þingflokksfundum og fær spurningar um angrandi ágreiningsefni í flokknum sínum.

Þessum þingmönnum er hér með færðar innilegar samúðar og hluttekningaróskir af þessu tilefni.

Viðbrögðin eru öðrum þræði tilraun til þess að að breiða yfir ágreining sem blasir þó við allri þjóðinni. Það er auðvitað hlutverk stjórnmálaforingja að setja niður deilur og bera klæði á vopnin. En þetta á ekkert skylt við það. Þetta er augljós afneitun á hlut sem hver einasti Íslendingur sér dag hvern fyrir framan sig í fjölmiðlum landsins, inni á þingi, á facebooksíðum og í bloggi.

Yfirklór forystumannanna úr báðum fylkingum er þess vegna fyrst og fremst meðaumkunarvert.

Steingrímur J. lét svo fyrir viku að allar deilur væru að baki. Sú fullyrðing hélt ekki vatni út kvöldið. Þá var innihaldsleysi hennar komið í ljós.

Ögmundur kvartar yfir að í umræðunni sé athyglinni ekki nægjanlega beint að málefnum. Gott og vel. Beinum þá athyglinni þangað og spyrjum spurninga um þann grundvallarágreining sem ríkir um sjálfa efnahagsstefnu ríkisstjórnarinnar, ESB málið, Icesave, Magma málið og svo framvegis. Það er af nógu að taka þegar kemur að málefnaágreiningi innan VG og á milli ríkisstjórnarflokkanna.

Ekki þurfti að bíða lengi

Auðvitað þurfti ekki að bíða lengi eftir neikvæðum viðbrögðum úr ríkisstjórnaráttinni vegna hugmynda um einkarekstur á sviði heilbrigðismála. Þau viðbrögð komu fram í Morgunblaðinu í dag, fáeinum dögum eftir að greint var frá því að ætlunin væri að opna hér á landi starfsemi  í ætt við heilsutengda ferðaþjónustu.

Fyrst var þessu fagnað, að vonum. Þessi starfsemi mun skapa störf og færa vel þeginn gjaldeyri inn í landið. Um slíkt hefur verið rætt mikið og við sjáum þegar vísi að svona starfsemi hér á landi.

En vandinn er sá að hér er ríkisstjórn við völd sem hryllir sig við öllum hugmyndum af þessu tagi.

Í fyrsta lagi er hér um að ræða erlenda fjárfestingu. Það heitir á máli ríkisstjórnarinnar og hennar liða, gróðabrall útlendinga og er talið afspyrnu vont og ógeðslegt. Þess vegna hafa stjórnvöld verið svona upptekin við að bregða fæti fyrir erlenda fjárfestingu eins og allir vita.

Í öðru lagi felur þessi starfsemi í sér einkarekstur á heilbrigðissviði og slíkt er sem eitur í beinum núverandi stjórnvalda. Einkarekstur og heilbrigðisþjónusta? Ekki nefna það, er viðkvæðið. Það felur í sér misrétti.

Og nú er þessu tvennu blandað saman. Erlendri fjárfestingu og einkarekstri á heilbrigðissviði. Þá er ekki von á góðu úr ríkisstjórnaráttinni. Þetta er eins hræðilegt og ríkistjórnin getur ímyndað sér.

Kannski kemur til álita að útlendingar geti sótt svona þjónustu hér á landi. En Íslendingar? Ekki til að tala um, eru viðbrögðin í morgun. Og þá kemur upp all skringileg staða.

Hér er búið að koma upp flottri i sérhæfðri heilbrigðisaðstöðu, sem er miklu ódýrari en í útlöndum. Þessa þjónustu mega útlendingar nýta sér hér á landi, en ekki Íslendingar!

Þrír slæmir kostir ríkisstjórnarinnar

Þar sem er reykur, er eldur. Þegar fréttir berast af því úr þingflokki VG og sem birtar eru í málgagni flokksins að verið sé að kalsa við Framsóknarflokkinn um að styrkja stjórnarsamstarfið, er það auðvitað til marks um að í forystu ríkisstjórnarinnar sé ekki mikil trú á að stjórnin eigi sér mikla lífsvon.

Kemur það nokkrum á óvart?

Eða er einhver til, sem í alvöru telur að ríkisstjórnin geti að óbreyttu sinnt hlutverki sínu næsta árið? Þessi spurning svarar sér sjálf. Mat þingflokksformanns VG, Árna Þórs Sigurðssonar er að óvissa sé um líf hennar. Kostirnir sem ríkisstjórnin stendur hins vegar frammi fyrir eru allri slæmir og í meginatriðum kannski þrír.

Hinn fyrsti er þessi: Þremenningarnir í þingliði VG ( og þeir eru í raun fleiri eins og allir vita) leggi 180 gráðu lykkju á leið sína, hverfi frá skilyrðum sínum og lúti forsögn Steingríms J. og Jóhönnu Sigurðardóttur. Það væri til marks um uppgjöf hinnar svo kölluðu órólegu deildar.

Síðan mætti hugsa sér að fram fari eins konar stjórnarmyndunarviðræður, þar sem reynt verði  að semja frið við órólegu deildina. Slíkt gæfi þeim órólegu aukið vægi og styrk en myndi vitaskuld veikja forystu  ríkisstjórnarinnar almennt, og forystu VG sérstaklega.

Loks er vitaskuld sá kostur  að ríkisstjórnin freisti þess að sækja sér liðsauka úr öðrum flokkum, eins og þrálátur orðrómur er um. Það væri hins vegar ígildi uppsagnar þremenninganna og þeirra stuðningsmanna í vistinni hjá VG. Allir sjá afleiðingar þess fyrir VG. Það að menn láti sér þetta til hugar koma er í senn til marks um örvæntingu og um leið kalt mat á hraklegri stöðu ríkisstjórnarinnar.

Allir hennar kostir eru slæmir, en áfram skröltir hún þó.

 

Sitthvað um bókarýni

Jakob F. Ásgeirsson ristjóra hins ágæta tímarits Þjóðmála bað mig um daginn að skrifa ritdóm um bókina Árni Matt, sem þeir Árni og Þórhallur Jósefsson fréttamaður ( nú fyrrverandi fréttamaður) skrifuðu. Þetta fannst molahöfundi í Fréttablaðinu skrýtið. Mér datt hins vegar aldrei annað í hug en að tilefni þess að ég var beðinn hafi verið það að ég stóð nærri vettvangi. Það hafi einmitt verið tilefni þess að til mín var leitað. Lesendum var líka vel ljós hvar ég stóð; samverkamaður Árna til margra ára og eflaust hafa skrif mín verið lesin í gegn slík gleraugu.

Athugasemdunum úr Fréttablaðinu  svarar Björn Bjarnason vel á síðu sinn 21. desember sl.. Hann segir þar:

" Í húskarlahorni Fréttablaðsins er fundið að því í dag, að Einar K. Guðfinnsson, þingmaður, skrifi um viðtalsbók Þórhalls Jakobssonar við Árna M. Mathiesen í tímaritið Þjóðmál. Er látið að því liggja að ekki sé að marka dóm Einars K. af því að hann hafi setið í ríkisstjórn með Árna. Þetta er fráleit skoðun. Það gefur umsögn Einars K. einmitt sérstakt gildi að hann þekkir ekki síður til þeirra mála sem um er fjallað en Árni."

En svo að öðrum bókadómi. Páll Baldvin Baldvinsson, einn af áhrifamestu menningarkrítikerum samtímans skrifar bókadóm um nýjasta  stórvirki Þórs Whitehead prófessors í sagnfræði, bók hans Sovét-Ísland. Í skrifum Páls getur skrýtið að líta. Hann gerir pólitísk viðhorf Þórs tortryggileg og gengisfellir bók hans á þeim grundvelli.

Þetta er ekki mjög uppbyggileg gagnrýni. Svona álíka málefnaleg og ef svarið við grein Páls sé að segja að ekkert sé að marka hann sjálfan. Innvígðan vinstri mann til margra áratuga. Og draga svo þá ályktun að allt sem hann skrifi um og ræði eigi menn að skoða í ljósi þessa.

Skrif Þórs Whitehead verðskulda málefnalega umfjöllun. Hennar hefði mátt vænta frá svo þjálfuðum krítíker sem Páll Baldvin sannarlega er. En svona er það. Hér á það við hið fornkveðna. Skýst þó skýr sé.