Í góðsemi vegur þar hver annan

 

 

Tveggja ára afmælis ríkisstjórnarinnar, sem er í dag,  verður örugglega ekki minnst með lúðrablæstri og söng. Það er heldur ekki ástæða til. Að minnsta kosti ekki fyrir þolendurna, það er að segja þjóðina. Þeirri speki hefur verið fleytt að hver þjóð eigi skilið þau stjórnvöld sem hún kýs sér. Það á ekki við núna. Íslenska þjóðin á allt annað og betra skilið en þessi ósköp.

Ríkisstjórnin var mynduð á grundvelli óheilinda. Þannig varð ill hennar fyrsta ganga. Í fyrstu fetaði hún sín reikulu spor, studd af Framsóknarflokknum. Það sýndi strax hvað í vændum var, að þann tíma stundaði hún það einkum að blekkja og svíkja flokkinn sem forystumenn hans áttuðu sig ekki á fyrr en það var orðið um seinan.

Í kosningum vorið 2009 fengu ríkisstjórnarflokkarnir umboð til stjórnarmyndunar og söguna síðan þá þekkja flestir.

Saga ríkisstjórnarinnar hefur verið samfelld svikasaga. Má nefna öll þau fyrirheit sem svikin hafa verið í efnahagsmálum, ESB málinu, Icesave, stöðu heimilanna, atvinnulífsins, byggðamálum og áfram má telja.

Í fyrsta sinn í lýðveldissögunni var efnt til pólitískra réttarhalda, þar sem svínað er á öllum eðlilegum viðmiðunum um mannréttindi og nútíma réttarfar. Þar með var mörkuð sú stefna, sem almennt þekkist ekki í lýðræðisríkjum, að pólitískt uppgjör fari fram í dómssölum, en ekki í lýðræðislegum kosningum. Og það samkvæmt reglum sem  ekki eru notaðar nokkurs staðar í réttarríki á jarðarkringlunni.

Þessi ríkisstjórn er hreinræktuð vinstri stjórn. Hún hefur öll einkenni vinstri stjórna, bara ýktari og verri. Svikabrigslin á milli fólks í stjórnarliðinu, teljast ekki lengur til tíðinda. Það líður ekki dagur að þjóðin verði ekki vitni að því að  í góðsemi vegur hver  annan;  jafnt úr launsátri sem á opinberum vettvangi. Allt traust og trúnaður er löngu fyrir bí. Slíkar ríkisstjórnir eru auðvitað löngu úr sér gengnar, en þessi lafir áfram lítilsigld.

Verst af öllu er að ríkisstjórnin er meginástæða þeirrar stöðnunar sem í efnahagsmálunum ríkir. Eins og upp úr hverjum manni stendur þessi dægrin, þá er ekkert að gerast í efnahagsmálunum. Okkur miðar ekkert áfram, við búum við samfellda stöðnun sem ekki sér fyrir endann á. Ríkisstjórnin setur fótinn fyrir alla atvinnuuppbyggingu, skapar óvissu í sjávarútvegi þegar síst skyldi og leggur nýjar og þyngri byrðar á atvinnulífið. Nú er svo komið að menn sem eiga við okkur viðskipti eru með pólitískt óvissuálag inni í forsendum sínum. Það er því ekki von á góðu.

Þannig er ríkisstjórnin orðin fyrir löngu sjálfstætt efnahagsvandamál. Forsenda þess að okkur takist að rétta úr kútnum efnahagslega er að hún fari frá.

Jóhanna rifjar upp hótanatakta sína

 

 

Jóhanna Sigurðardóttir var á kunnuglegum slóðum í ávarpi sínu á flokksráðsfundi Samfylkingarinnar í gær. Hún var með hótanir í ýmsar áttir. Þannig hefur liðið allur hennar þriggja áratuga stjórnmálferill. Hún hefur reynt að ná sínu fram með hótunum.

Spyrjið bara hennar gömlu flokksfélaga , til dæmis þá Jón Sigurðsson fyrrv. ráðherra og Jón Baldvin Hannibalsson fyrrv. formann Samfylkingarinnar?

Þessi vinnubrögð notaði hún til þess að slíta út fjármuni til þeirra málaflokka sem hún stýrði í ríkisstjórnum. Núna er hún forsætisráðherra og beitir þeim vopnum sem hún hefur oftast handleikið; hótununum, jafnt gegn samstarfsfólki og andstæðingum.

Ræða hennar á flokksráðsfundinum var ódulbúin árás á tiltekna þingmenn VG. Í henni fólust bein skilaboð til þeirra um að hafa sig hæga. Í raun stillti hún þeim upp sem óábyrgum lýðskrumurum sem vildu fleyta rjómann,en tækju aldrei ábyrgð á neinu.

Þetta er sami söngurinn sem hefur hljómað frá Samfylkingunni af mismiklum krafti, jafnt leynt og ljóst.

Nú er órólegu deildinni í VG enn einu sinni sagt að þeir hafi líf fyrstu hreinræktuðu vinstri stjórninni í hendi sér. Annnað hvort láti þeir af iðju sinni, eða beri ábyrgð á því að stjórnin beri brátt beinin.

Nú er spurningin hvort menn láti hótanir formanns Samfylkingarinnar beygja sig. Til þess er leikurinn bersýnilega gerður. Ræða forsætisráðherra hefur þann tilgang að kúga VG liða til skilmálalausrar undirgefni. Þetta er gamalkunnug kúgunar-  og ofríkistilraun, að hætti Jóhönnu Sigurðardóttur.

Reynslan kennir hins vegar að því meir sem menn beygja sig undan hótanapólitík forsætisráðherrans því lengra gengur hún. Það hljóta hinir reynslumiklu þingmenn í forystu VG að vera farnir að læra. 

Þeir eiga þakkir skildar

  

 

Þeir Óðinn Sigþórsson, Skafti Harðarson og Þorgrímur S. Þorgrímsson sem kærðu stjórnlagaþingskosninguna eiga þakkir skildar. Hefði atbeini þeirra ekki komið til, sætum við uppi með Stjórnlagaþing sem hefði verið kjörið í bága við lög og reglur. Það hefði verið ömurleg fyrsta ganga fyrir stofnun sem ætlað er að setja lýðveldinu Íslandi nýja stjórnarskrá.

Fyrirfram hefði ég ekki ætlað nokkrum stjórnlagaþingmanni það að vilja sitja Stjórnlagaþing og hafa verið til þess kosinn í blóra við lög og reglur. Svo fáránlegt virðist sú tilhugsun ein.

En lengi má manninn reyna. Einn stjórnlagaþingmaður, Illugi Jökulsson, kýs að skattyrðast út í þremenningana og gerir þá að blórabögglum fyrir kosningaklúðrið. Þetta getur ekki hafa verið raunveruleg meining hans. Þetta hljóta bara að hafa verið fyrstu viðbrögð, sem hann sér nú eftir. Hann getur örugglega ekki hugsað sér, frekar en nokkur annar, að sitja á Stjórnlagaþingi í krafti kosninga sem voru ógildar.  Þess er því að vænta að hann muni draga þessi ummæli sín til baka og biðja þá Óðinn, Skafta og Þorgrím velvirðingar.

Það þarf ekki að nefna Hallgrím Helgason, sem hefur með rætni sótt að þeim þremur einstaklingum sem kærðu. Hver tekur mark á honum núorðið?

Fyrir þá þrjá einstaklinga sem kærðu hefði það vitaskuld verið þægilegast að hafast ekki að. Þó þeim hefði þótt sitthvað athugavert við kosninguna, hefðu þeir einfaldlega getað látið gott heita og ekki gert neitt í málinu. En það gerðu þeir ekki og mega nú sitja undir skömmum fyrir vikið. Er það allt í einu orðið aðfinnsluvert að menn vilji að framkvæmd kosninga standist lög og reglur?

En Pawel Bartoszek, einn þeirra sem kjörinn var á Stjórnlagaþingið orðar vel kjarna þessa máls í Morgunblaðinu í dag. Hann segir:

„Við búum í réttarríki og mér sýnist að allir dómarar séu sammála um þessa niðurstöðu og að það má segja að það hlýtur að vera betra að búa í ríki þar sem dómarar fá þó að komast að þeirri niðurstöðu að kosningar séu ógildar, heldur en að búa í ríki þar sem það gerist aldrei.“

 

Áfall fyrir lýðræðisríkið Ísland

 

Ógilding Hæstaréttar á kosningunum til Stjórnlagaþings er ekkert minna en meiriháttar áfall fyrir lýðræðisríkið Ísland. Það þarf gríðarlega mikið til að slíkar kosningar séu ógiltar. Hæstiréttur tiltekur amk. sjö atriði sem aflaga fóru. Meira að segja  það grundvallaratriði að kosningarnar voru ekki einu sinni leynilegar.

Er hægt að lúta öllu lægra þegar kemur að kosningum. Þetta er auðvitað stórmál, áfellisdómur og hrein hneisa.

Þess vegna er það grafalvarlegt að ráðamenn þjóðarinnar virðast ekki skilja um hvað málið snýst.

Ögmundur Jónasson innanríkisráðherra kemur til þings og í Kastljós og á eitt erindi; að gera lítið úr málinu. Æðsti dómstóll úrskurðar að almennar kosningar hér á landi séu ekki gildar og ráðherra dómsmála  yptir öxlum. Viðbrögð hans eru hneyksli og til þess fallnar að draga úr tiltrú á dómstóla.

Jóhanna Sigurðardóttir forsætisráðherra flutti Alþingi  í dag munnlega skýrslu um málið, en skildi hvorki upp né niður í neinu. Hún hafði greinilega hvorki þrek né burði til þess að tala um efnisatriði málsins en fór í gamalkunnan gír skítkasts og orðaleppa.

Svona talar bara lafhrædd manneskja sem veit ekki sitt rjúkandi ráð. Það var lítill forsætisráðherrabragur yfir þessum reynda stjórnmálamanni í ræðustól Alþingis í dag.

En þessir ráðherrar telja sig enga ábyrð bera. Það kemur alls ekki á óvart. Ábyrgðarlaust fólk finnur auðvitað ekki til ábyrgðar.

Kjarni málsins er þessi: Almennar kosningar á Íslandi hafa verið dæmdar ógildar. Slíkt er einsdæmi. Hingað til höfum við almennt treyst framkvæmd kosninga og lagaumgjörð þeirra. Þetta makalausa klúður mun vekja upp réttmæta tortryggni. Það er skelfilegt að svo sé komið málum.

Og svo hitt. Það er ekkert Stjórnlagaþing á Íslandi - bara lög um Stjórnlagaþing en engir stjórnlagaþingsfulltrúar. Bara  fórnarlömb klúðursins, dæmalauss klúðurs. Fólkið sem fékk afhent kjörbréf til staðfestingar á því að hafa hlotið kjör, getur lagt þau til hliðar.  Kjörbréfin  eru frá þessari stundu bara safngripir.

Og allt er þetta á ábyrgð stjórnvalda, hvað sem líður lafhræddum ráðherrum og ráðherrum sem yppta öxlum sínum kæruleysislega þegar almennar kosningar hfa verið ógiltar af æðsta dómstól landins.

 

Um það snúast réttarhöldin yfir nímenningunum

Það voru lögreglumenn og þingverðir sem afstýrðu því að Alþingi yrði hertekið 8. desember árið 2008. Atburðirnir á þingpöllunum þann dag voru aðeins upphafið. Átökin þar voru ekki hörð. Þingverðir og lögregla komu tiltölulega fljótlega til skjalanna og afstýrðu frekari látum. Það gerðu þeir með lagni og festu, sem dugði þarna.

Í kjölfarið gerðust aðrir atburðir og þeir miklu alvarlegri. Í stigaganginum þar sem almenningur fer um á leið sinni á þingpalla urðu  háskalegir atburðir. Þar urðu átökin mjög hörð. Grímuklæddir einstaklingar reyndu að yfirbuga þingverði og lögreglu og þeir ollu meiðslum. Þar var mikil alvara á ferðum og því nauðsynlegt að láta þá sem ábyrgð bera axla ábyrgð fyrir dómstólum.

Um það snúast réttarhöldin yfir nímenningunum.

Ef ekki hefði komið til ákveðin og fagmannleg framkoma lögreglu og þingvarða er augljóst mál að ofbeldisfólkið hefði ruðst inn á Alþingi. Þvi var afstýrt og fyrir það ber að þakka. Lögregla og þingverðir stóðu sig frábærlega vel.

Árás á löggjafarsamkomu þjóðríkis er mjög alvarlegt mál. Það er forkastanlegt þegar reynt er að gera lítið úr því. Þegar þingmenn reyna að gera lítið úr þessu atviki er það aldeilis makalaust og þeim auðvitað til háborinnar skammar. Þetta er mjög alvarlegt mál.

Eins og ég hef þegar lýst hér í síðasta bloggi þá mátti ekki miklu muna að mannfjöldi, sem var sýnilega í vígamóð. réðist inn um veikburðar dyr sem skilur að stigaganginn upp á þingpalla og ganginn fyrir framan þingsalinn. Þá hefði ekki þurft að spyrja að leikslokum.

Það sem gerðist þann 8. desember 2008 var tilraun til árásar á Alþingi. Sem betur fer var þeirri árás hrundið.

 

 

Alþingi sætir árásum

 

 

Alþingi hefur tvisvar sinnum orðið fyrir alvarlegum árásum á jafn mörgum árum. Hin fyrri átti sér stað þann 8. desember árið 2008, þegar hópur fólks reyndi að brjóta sér leið inn í þingið. Það hófst með látum á þingpöllum, sem þingverðir náðu fljótlega tökum á. En sjálfur varð ég rækilega var við þau miklu átök sem urðu í stigaganginum upp að þingpöllunum strax í kjölfarið. Veikburða hurð sem skilur að stigaganginn og ganginn fyrir framan þingsalinn, gekk sem í bylgjum og augljóst að þar tókst þingvörðunum og lögreglu að afstýra því að öskrandi hópur fólks ryddi sér leið inn í þingið.

Þetta fólk var greinilega ekki komið í friðsamlegum tilgangi. Ætlunin var bersýnilega að brjóta sér leið með illu inn í þingið. Herópin voru líka á þann veg, að það leyndi sér ekki að á þeim bæ var litið á það sem réttlætanlegt athæfi að koma þinginu frá með ofbeldi.

Þetta var grafalvarlegt mál og í mínum huga var það augljóst að það var lögreglan sem afstýrði  því  að inn í þinghúsið yrði ráðist.

Nú fara fram réttarhöld í þessu máli, þar sem ég bar meðal annars vitni. Sjá hér: http://vefblod.visir.is/index.php?s=4739&p=106655

Hitt málið kom upp á yfirborðið í gær, ætlaðar tölvunjósnir sem menn verða að taka mjög alvarlega. Ekki verður annað séð en að fagmannlega hafi verið að verki staðið. Menn sem sjá til þess að út þurrkist IP tölur og afmáð séu fingraför á vélbúnaðinum, eru greinilega að fela eitthvað.

Þetta er því augljóslega amk. tilraun til árásar á þingið. Ekki með líkamlegu ofbeldi, heldur af því tagi sem einkennir tölvuvædda veröld okkar. Það er makalaust að menn reyni að tala niður alvöru þessa máls, eins og bersýnilega hefur borið á. Þetta er grafalvarlegur atburður, sem mikilvægt er að varpa ljósi á.

S vavar Gestsson fyrrverandi þingmaður, ráðherra  og formaður Alþýðbandalagsins  skrifaði merkilega grein í Fréttablaðið 7. október sl. um það ofbeldi sem þingið hefur sætt. Það er ástæða til þess að rifja þessa grein upp. Hér má lesa hana. http://svavar.is/greinar/nr/107800/

 

 

Heimasíða í nýjum búningi

Heimasíðan mín tekur breytingum frá með þessum degi. Þessar breytingar lúta bæði að efnistökum og útliti. Tilgangurinn er að laga síðuna að nýrri tækni og skapa nýtt og aðgengilegra viðmót fyrir þann sem inn á síðuna skrifar.

Því  er ekki að neita að það er nokkurt átak fyrir síðuskrifara að takast á við þessar breytingar. Miðaldra þingmaður, sem hóf að skrifa á opinberum vettvangi  á síðustu öld, vopnaður gömlum ritvélarrokki, þarf að beita heilasellum af mikilli nákvæmni til þess að tileinka sér breytingarnar. Vonandi verður það þó til þess að ydda hugsunina og breikka þekkingarsviðið.

Uppistaðan á þessari síðu verður bloggið sem fyrr. Þar mun ég líkt og áður deila skoðunum mínum á málefnum dagsins. Bloggið er í rauninni málgagnið mitt.  Sú breyting verður á að nú verður bloggið þannig upp  sett að á forsíðunni  birtist  stuttur útdráttur úr efninu og meginefnið kemur svo í framhaldinu.

Pistlarnir sem voru á fyrri heimasíðu heyra nú sögunni til. Þann vettvang notaði ég æ minna og síðasta árið eða svo hefur hann verið afskiptur.

 Í stað pistlanna tek ég nú upp nýjan dálk, sem ég kalla Í léttari dúr. Framtíðin mun dálítið ráða í hvað átt hann muni þróast. Ætlunin er að beita myndefninu meira og virkar í þessum dálki, textaskrifin verða styttri og það skýrir heiti hans. Þessi mál mun þó reynslan leiða betur í ljós.

Önnur sjónarmið er dálkur sem hefur alltf verið í miklu uppáhaldi hjá síðuskrifara. Þar hafa margir vaskir menn og konur skrifað fjölbreytilegar greinar. Vonandi tekst mér að efla þessi skrif. Þau hafa mælst vel fyrir og ég hef fengið góð viðbrögð á þau.

Þá er að nefna að ætlunin er, eftir því sem tæknikunnáttu minni vindur fram ( vonandi amk), að bæta við myndasafnið. Þar verða þá myndir sem vonandi geta orðið tilefni til margháttaðra skrifa í léttum dúr.

Loks er þess að geta að með nýju síðunni verður unnt að vekja athygli á efni hennar á fésbókarsíðum. Talsvert hefur verið spurt um þetta af notendum þeirrar vinsælu bókar og þeirri eftirspurn er þá svarað hér og nú.

Það er von mín að lesendum síðunnar geðjist vel að breytingunum og  þær  verði til þess að gera efni hennar aðgengilegra fyrir þá sem  vitja skrifa minna; ýmist með því að fara með beinum hætti inn á skrif mín, í gegnum Moggabloggið, eða í gegnum þá fjölmiðla sem birta bloggskrif mín reglulega.

Mótmælum kúgunartilburðum ESB

Ástæðan fyrir því að ESB er að setja á löndunarbann á makrílveiðiskip okkar er einföld. Þetta er tilraun til kúgunar og í þessu eru falin skilaboð til okkar um að kröfum okkar um sanngjarnan veiðirétt úr makrílstofninum verði mætt af fyllstu hörku.

Praktískt séð er það örugglega rétt að ákvörðun ESB muni ekki hafa áhrif á okkur í bráð. Við erum sjálf með þær reglur að heimila ekki löndun erlendra fiskiskipa hér á landi, úr stofnum sem ekki er samkomulag um. En það breytir ekki því  að með þessu er ESB að sýna vígtennurnar.

Það er mikill misskilningur að þetta sé bara tillaga um að fara eins að og við Íslendingar þegar kemur að löndun og veiði úr stofnum sem ekki hefur verið samið um. Skilaboðin sem hér er verið að senda eru miklu alvarlegri en það. Og þannig eigum við að skilja ákvörðun ESB.

Í þessu máli eigum við íslendingar að standa saman. Við eigum að koma fram sem einn maður og mæta harðýðgi ESB eins og menn. Af fullri hörku.

Réttur okkar er ótvíræður. Við höfum árum saman óskað eftir því sem strandríki að komast að því borði þar sem stjórnun veiðanna fer fram. Við höfum í þessu máli eins ævinlega þegar kemur að stjórnun á deilistofnum farið fram af mikilli ábyrgð. Gagnstætt því sem segja má um ESB, svo dæmi sé tekið.

Úrtöluraddir sem tala á annan veg hér á landi veikja samningsstöðu okkar. Okkur styrkur í þessu máli felst auðvitað í því að makríllinn hefst hér við í stórauknum mæli, sækir sér fæðuforða innan íslenskrar lögsögu og er þess vegna óhjákvæmilega stofn sem eigum að sækja í og höfum til þess fullkominn rétt.

Þessum sjónarmiðum eigum við áfram að fylgja eftir og mótmæla öllum kúgunartilburðum ESB og annarra þeirra sem reyna að berja niður réttmætar kröfur okkar, eins og í þessari makríldeilu.

Sjávarútvegurinn er gísl ríkisstjórnarinnar

Það er stórkostlegt áhyggjuefni að Jóhanna Sigurðardóttir forsætisráðherra er algjörlega skilningsvana þegar kemur að kjarasamningunum sem eru framundan. Öllu snýr hún á hvolf og virðist ekki skilja einföldustu atriði sem munu snúa að ríkisvaldinu varðandi kjaramálin. Þetta kom fram í hádegisfréttum í dag.

Það veit ekki á gott. Eins og ráðherrann lætur, er ástæða til að ætla að hún og ríkisstjórnin verði þeir flækjufætur sem þvælist fyrir farsælli niðurstöðu í kjaramálum.

Þetta er það sem um er að ræða.

Samtök atvinnulífsins fóru á fund fulltrúa ríkisstjórnarinnar til þess að ræða tiltekin ramma kjaraviðræðnanna og rekstrarumhverfi atvinnulífsins. Það vill einfaldlega svo til að ríkisvaldið ræður miklu um það.  Þessi rammi ræður því meðal annars hvaða svigrúm er til kjarabóta.

Þetta snýr sérstaklega að sjávarútveginum. Það mun ráðast af sjávarútvegsstefnunni hvort þessi burðaratvinnugrein þjóðarbúsins getur tekið á sig aukinn kostnað, farið í fjárfestingar og hrundið af stað bráðnauðsynlegum fjárfestingum. Þetta þarf auðvitað að liggja fyrir áður en hægt er að ljúka samningagerð. Menn skrifa ekki undir samninga nema vita hvort þeir geti staðið við þá.

Þessa ósk atvinnulífsins kallar Jóhanna tilraun til þess að taka samninga í gíslingu! Hvers konar þvæla er þetta sem oltið hefur upp úr ráðherranum.

Þessu er einmitt þveröfugt farið. Sjávarútvegurinn og raunar fleiri atvinnugreinar eru í gíslingu ríkisstjórnarinnar. Allt er í óvissu um rekstrarskilyrðin. Enginn veit hvernig fiskveiðilöggjöf framtíðarinnar á að líta út. Við vitum að vísu um farsæla niðurstöðu endurskoðunarnefndar í fiskveiðistjórnarmálum, sem vann undir forystu þingmanna stjórnarflokkanna.  En síðan ekki söguna meir, nema að stöðugt er verið hafa í hótunum með að ekkert verði með þá niðurstöðu gert.

Þannig er sjávarútveginum haldið í gíslingu. Ef áform öfgaaflanna í ríkisstjórnarflokkunum ná fram að ganga verður sjávarútvegurinn veiktur stórkostlega. Geta hans til að standa undir fjárhagsskuldbindingum sínum rýrð og möguleikarnir til að greiða betri laun stórlega skert.

Skilur forsætisráðherrann virkilega ekki svo augljóst samhengi?

Forsætisráðherra væri  nær að láta sjávarútveginn lausan úr gíslingunni, í stað þess að skaða samningsframvinduna í kjarasamningunum.

Segið okkur þá frá málefnaágreiningnum

Forystumönnum hinna stríðandi fylkinga í VG gremst að fréttamenn segi fréttir af átökum innan flokksins. Þetta hefur til dæmis komið fram hjá Steingrími J. Sigfússyni, Ögmundi Jónassyni og í skrifum á Smugunni málgagni flokksins. Stríðsherrarnir kvarta sem sagt undan fréttum af vopnaskaki þeirra.

Þetta er skiljanlegt. Það er örugglega lýjandi að standa í svona innanflokkserfjum. Jafnvel fyrir stríðsherta jálka úr innanflokksorustum hins sáluga Alþýðubandalags. Því má auðveldlega setja sig í spor fólks sem stígur út að loknum slímusetum á árangurslausum, daglöngum þingflokksfundum og fær spurningar um angrandi ágreiningsefni í flokknum sínum.

Þessum þingmönnum er hér með færðar innilegar samúðar og hluttekningaróskir af þessu tilefni.

Viðbrögðin eru öðrum þræði tilraun til þess að að breiða yfir ágreining sem blasir þó við allri þjóðinni. Það er auðvitað hlutverk stjórnmálaforingja að setja niður deilur og bera klæði á vopnin. En þetta á ekkert skylt við það. Þetta er augljós afneitun á hlut sem hver einasti Íslendingur sér dag hvern fyrir framan sig í fjölmiðlum landsins, inni á þingi, á facebooksíðum og í bloggi.

Yfirklór forystumannanna úr báðum fylkingum er þess vegna fyrst og fremst meðaumkunarvert.

Steingrímur J. lét svo fyrir viku að allar deilur væru að baki. Sú fullyrðing hélt ekki vatni út kvöldið. Þá var innihaldsleysi hennar komið í ljós.

Ögmundur kvartar yfir að í umræðunni sé athyglinni ekki nægjanlega beint að málefnum. Gott og vel. Beinum þá athyglinni þangað og spyrjum spurninga um þann grundvallarágreining sem ríkir um sjálfa efnahagsstefnu ríkisstjórnarinnar, ESB málið, Icesave, Magma málið og svo framvegis. Það er af nógu að taka þegar kemur að málefnaágreiningi innan VG og á milli ríkisstjórnarflokkanna.