Stjórnarstefnan er ígildi heimsstyrjaldar

Það þarf engan að undra þó seint gangi með viðreisn efnahags og atvinnulífs. Við blasir að stefna stjórnvalda vinnur beinlínis gegn því að við réttum úr kútnum. Nú dugar ekki lengur að vísa í hrunið. Ríkisstjórnin hefur setið í tæp tvö ár og haft næg tækifæri. Hún hefur ekki einasta látið þau fara framhjá sér. Ríkisstjórnin stritar alla daga við að koma í veg fyrir endurreisnina. Stjórnarstefnan er vandamálið, eins og ég skrifaði um í grein í Morgunblaðinu sl. þriðjudag og HÉR MÁ LESA UM.

1. Það ríkir póltísk óvíssa í landinu. Enginn veit hvað morgundagurinn ber í skauti sér. Þess vegna þora fyrirtæki ekki að fjárfesta.

2. Ríkisstjórnin hefur breytt skattareglum þannig að það veldur kostnaðarauka og eykur flækjustig.

3. Mörg þúsund fyrirtæki eru með sín mál óleyst í bönkum og fjármálastofnunum. Þau fyrirtæki hreyfa sig því ekkert. Lánin eru fryst, en ekki er vitað hvort fyrirtækin lifa eða deyja. Við þær aðstæður fjárfesta þau ekki. Þau hvorki vilja það né geta. Eða hvers vegna ættu stjórnendur þeirra að leggja í fjárskuldbindingar sem fjárfestingum fylgja þegar þeir vit hvorki hvort fyrirtækin lifi, né hvort þau verði í höndum núverandi eigenda og stjórnenda.

4. Ríkisstjórnin hefur komið í veg fyrir fjárfestingu í stóriðju. Ekki bara í áliðnaði, heldur gagnvaerum og öllu því sem lýtur að orkunýtingu.

5. Óvissan í sjávarútvegi kemur í veg fyrir að fyrirtækin í þessari undirstöðuatvinnugrein okkar hreyfi sig, til eins eða neins. Stefnan í sjávarútvegi er þess vegna hrein eyðileggingarstefna.

6. Þegar svo er komið að hvorug þessara stærstu útflutningsgreina okkar, sjávarútvegs eða stóriðju,  geta eða mega fjárfesta,  er ekki við því að búast að líf kvikni í hagkerfinu.

Þess vegna er fjárfesting í sögulegu lágmarki. Þess vegna er fjárfesting hér á landi svipuð og hún var þegar í heiminum  var heimsstyrjöld, líkt og Seðlabankinn hefur bent á. Þess vegna er stjórnarstefnan  ígildi heimsstyrjaldar, þegar kemur að fjárfestingu og atvinnulífi.

Og svo láta stjórnvöld eins og landið sé að rísa og batinn handan við hornið. Þvílík firring!

 

Af hverju kusu svona fáir?

Nú keppast menn við að reyna að útskýra hinu litlu kjörsókn um helgina vegna Stjórnlagaþingsins. Það er auðvitað sama á hvaða kvarða menn mæla. Þetta er mjög léleg kjörsókn. Svo léleg kjörsókn sendir skilaboð sem fullt tilefni er til að taka fullt tillit til.

Aumt er að lesa samsæriskenningar um kosningarnar á bloggum. Þær eiga ekki við. Fáránleiki þeirra birtist meðal annars í því að í öðru orðinu voru Sjálfstæðismenn ásakaðir um að reyna að hvetja fólk til þess að mæta og kjósa tiltekna einstakling og í hinu að hafa stuðlað að því að draga úr kjörsókn! Hvorugt á reyndar við.

Sjálfur fór ég og kaus. Í framboði var ágætis fólk sem ég treysti mjög vel til þess verkefnis sem seta á Stjórnlagaþingi er. Hinu er ekki að neita að ég hitti mjög marga sem sögðust alls ekki ætla að kjósa. Fólk úr ýmsum flokkum og flokksleysingja, sem alla jafna fer og kýs. Og hvað sögðu þeir? – Ég tek það fram að þetta er ekki vísindaleg könnun, en örugglega ekki verri eða vitlausari  niðurstaða en hvað annað.

Ástæðurnar sem þetta fólk gaf upp voru býsna keimlíkar og voru einhvern veginn svona. – Þetta er tóm vitleysa, tímasóun, peningasóun og fáránlegt að standa í Stjórnlagaþingi á þessum tímapunkti í tilveru þjóðarinnar. Það er ekkert sem kallar á miklar breytingar á stjórnarskránni núna. Hún er ekki vandamálið sem við er að fást. Það eru til aðrar og betri aðferðir við að endurskoða Stjórnarskrána okkar. Þess vegna ætlum við ekki að taka þátt í þessari ( andsk.) vitleysu.

Einhvern veginn svona voru viðbrögð þeirra sem sögðu mér að þeir ætluðu ekki á kjörstað að þessu sinni. Jafnt við alþingismenn og þingmenn Stjórnlagaþings eigum að virða þessi sjónarmið. Jafnvel þó við kunnum að vera þeim ósammála.

VG styður ESB umsókn rétt eins og fyrr

Mikið túlkunarstríð hófst í kjölfar flokksráðsfundar Vinstri grænna, sem var haldinn nú um helgina. Textinn sem svo ákaft var rýndur af innvígðum fulltrúum úr VG var um ESB. Hörðustu andstæðingar aðildar að ESB sögðu að í raun væri verið að gera aðlögunar og umsóknarferlið að ESB óframkvæmanlegt. Öllu ferlinu væri sniðið svo þröngur rammi að málinu gæti ekki með nokkru móti undið fram. Ef menn færu að vilja fundarins.

En tónn flokksforystu VG er allur annar. Það mátti glöggt heyra á málflutningi Steingríms J. Sigfússonar formanns flokksins, þegar hann svaraði fyrirspurn Bjarna Benediktssonar formanns Sjálfstæðisflokksins á Alþingi í dag. Um það má lesa HÉR

Bjarni spurði m.a  hvernig túlka bæri samþykkt flokksráðs VG um evrópumálin. Þó formaður VG reyndi að víkja sér undan því að svara,  túlkun hans við innan um orðskrúðið. Hún er svona. Þessi samþykkt markar engin tímamót varðandi ESB málin. Málin munu halda áfram sem fyrr. það varboðskapur formanns VG.

Þar með er það afgreitt mál af hálfu VG forystunnar. Hún telur sig hafa umboð til óbreyttrar stefnu í ESB málinu. Þar er ekki að vænta neinnar stefnubreytingar. Sem staðfestir það sem hér var sagt á þessum vef  í gær. VG er ESB flokkur.

Efasemdarmönnum um þessa kenningu, er því allra vinsamlegast bent á að hlusta á, eða lesa ræður formanns VG frá því í dag. Þær taka af öll tvímæli. VG er í ESB málinu á sama báti og Samfylkingin, enda bera flokkarnir jafna ábyrgð á því að aðildarumsóknin var samþykkt á Alþingi í fyrrasumar.

VG er ESB flokkur

Niðurstaða flokksráðsfundar VG er skýr. Flokkurinn styður aðildarumsóknina að ESB og vill halda vinnu við hana áfram. VG er sem sagt ESB flokkur. Þar með getur flokkurinn ekki lengur breitt yfir nafn og númer og farið um í felulitunum.

Flokkurinn hefur verið eins og kamelljón, í þessu máli og skipt stöðugt um yfirbragð. Með aðild sinni að ríkisstjórn gekkst hann undir það jarðarmen að standa að aðildarumsókn að ESB, þvert ofan í flokkssamþykktir sínar. En til þess að friðþægja öskureiða stuðningsmenn sína, sem ekki vildu una þessum svikum, var hópi þingmanna gefinn laus taumurinn.Þess var þó alltaf vel gætt að hópurinn yrði aldrei stærri en svo að það ógnaði því að Samfylkingin fengi því framgengt að sótt yrði um aðild.

Þetta plott sást skýrt og greinilega í atkvæðagreiðslunni í júlí í fyrra.

Síðan þá hafa þingmennirnir sem greiddu atkvæði gegn flokksforystunni kallað sig órólega deild flokksins og minnt rækilega á sig með yfirlýsingum gegn ESB. Eitt hafa þó forystumenn VG og Samfylkingar alltaf vitað. Það er að aldrei yrði svo langt gengið að það hruggaði við ríkisstjórnarsamstarfinu, né aðildarumsókninni. Hávaðinn úr órólegu deildinni hafði alltaf frá upphafi þann einfalda makkíavellíska tilgang að róa hið órólega bakland. Hávaðinn mun þess vegna halda áfram, innantómur sem fyrr. Við munum heyra mannalegar yfirlýsingar úr VG um ESB á næstunni. En það breytir engu.

Í Samfylkingunni er brosað hringinn og forystumenn VG munu halda sínu striki, með mikilli velþóknun kommisaranna í Brussel.

Brýtur ráðherrann lögin af ásetningi?

Jón Bjarnason sjávarútvegs og landbúnaðarráðherra vill engu svara um það hvort hann sé vísvitandi að brjóta lög þegar hann afnemur aflamark í rækju. Því er haldið fram í vönduðum lögfræðiálitum. Ráðherrann hefur í engu brugðist við þessu og snýr út úr þegar við þingmenn innum hann eftir málinu. Sjá hér umræður.

Ráðherrar hafa ekki löggjafarvald. Þeir eru ekki heldur hafnir yfir lög. Vilji ráðherrar breyta stefnu í einhverjum málum, þurfa þeir fyrst að sjá hvort þeir hafi til þess heimild samkvæmt lögum. Sé svo ekki, verða þeir einfaldlega að fara með slík mál fyrir Alþingi og freista þess að fá lögunum breytt.

Þetta er slíkt grundvallaratriði að ekki ætti að þurfa að ræða það. Allra síst við menn eins og Jón Bjarnason sem hefur á Alþingi svarið eið að stjórnarskránni. Hann gerði það árið 1999 þegar hann settist á þing. Það eru að vísu liðin rúm 11 ár síðan. Er hann virkilega búinn að gleyma þessu?

Jón Bjarnason vildi afnema aflamark í rækju. Það er honum frjálst að hafa skoðun á, en ekki að framkvæma, nema hafa til þess lagaheimild frá Alþingi. Fyrir liggur álit um að honum sé þetta óheimilt. Samt fer ráðherrann í málið. Þvert ofan í lögfræðilega löggjöf.

Þetta er grafalvarlegt mál. Það eru til lög um ábyrgð ráðherra. Þau taka á tilvikum sem þessum.

Við þingmenn höfum meðal annars eftirlitshlutverk. Þingheimur allur er því sammála að það hlutverk þurfi að styrkja. Jón Bjarnason hirðir ekkert um það og gefur skít í allt. Hann birtist manni í þingsalnum, þessi geðþekki maður, sem forhertur og einarður í því að fara sínu fram, burtséð frá lögunum í landinu.

Þetta getur ekki gengið svona.

Í stjórnmálum hafa menn mismunandi skoðanir. Það á við í þessu máli. En það gefur stjórnvaldinu ekki heimild til þess að sniðganga lögin og að reyna að skáskjóta sér undan þeirri ráðherraskyldu sinni að svara spurningum þingmanna.

Róið í tvær áttir í ESB málinu

Öllum er það ljóst að útspil Ögmundar Jónassonar ráðherra um að drífa af samningaviðræðurnar við ESB kemur fram í aðdraganda örlagafundar VG um evrópumálin nú um helgina. Þarna er verið að búa til pólitískan gambít inn í þau miklu átök um þessi mál í flokknum.

VG er auðvitað í þeirri þverstæðukenndu stöðu að bera jafna ábyrgð á við Samfylkinguna á umsókn Íslands að ESB. Í flokknum er hópur fólks sem kennir sig við óróleika og mótmælir aðildarumsókninni. Það hefur öðrum þræði þann tilgang að róa hina ævareiðu flokksmenn og stuðningsmenn, sem sjá það sem allir sjá nema forysta flokksins, sem er þetta: VG sveik öll sín loforð varðandi ESB.

Fyrir þennan hóp er gott að heyra hugmyndir úr sínum ranni um að það megi drífa af viðræður og fella svo samninginn.

En um leið og það þykir henta tilteknum hluta VG að boða sérstaka flýtimeðferð, - sem allir vita þó að er ekki í boði, - rær annar hópur í allt aðra átt. Það er hópurinn sem vill að málið damli áfram, í hreinni erindisleysu og fullkomnu tilgangsleysi. Í þessum hópi eru bæði VG- og Samfylkingarfólk sem veit að það er lítill áhugi, en mikil andstaða við ESB brölt ríkisstjórnarinnar. Þeir gera því út á vonina um að ástandið lagist; fólk sjái (ESB ) ljósið, rétt eins og sjálfur Páll á leið sinni til Damaskus.

En þetta er borin von

Vandi VG er því ærinn, eins og við blasir. Forðum var sagt að það mætti stóla á VG. Nú vita allir að svo er ekki. Aðgöngumiði þeirra að ríkisstjórninni var stuðningurinn við aðildarumsókn að ESB. Þeir keyptu sér þennan aðgang og goldu fyrir dýru verði. Með trúverðugleika sínum.

 

Snýst í fjóra hringi út af sama málinu

Ríkisstjórnin snýst í hringi. þetta hefur komið berlega í ljós í vandræðum hennar varðandi skuldamál heimilanna. Fjórum sinnum hafa stjórnvöld skipt um skoðun á tveimur mánuðum um hvort fella eigi niður skuldir með almennum flötum hætti.

1. Forsætis, fjármála og efnahags og viðskiptaráðherra skrifuðu undir yfirlýsingu með AGS, Alþjóðagjaldeyrissjóðnum um að ekki komi til álita að afskrifa skuldir með almennum hætti, flatri niðurfellingu. Þetta var 13. september.

2. Í októberbyrjun opnaði forsætisráðherra hins vegar á það í panikkasti undir mótmælum og tunnuslætti við Alþingishúsið.

3. Sérfræðinganefnd ríkisstjórnarinnar skilaði áliti sem sýndi að flata niðurfellingin væri fokdýr og skilaði takmörkuðum árangri. Þá heyrðust strax þau viðbrögð úr ríkisstjórnaherbúðunum að ekki væri sú leið fær.

4. Forsætisráðherrann kom hins vegar í forsíðuviðtal við Fréttablaðið í gær og sagði flötu niðurfellinguna ennþá á dagskrá. Þrátt fyrir niðurstöðu sérfræðinganna.

5. En í gærkveldi var ríkisstjórnin hins vegar búin að manna sig upp í að segja það sem hún meinti og hafði boðað í raun fyrir tveimur mánuðum. Flata niðurfærslan er út af borðinu.

Þessi hringlandaháttur er stórskaðlegur. Vekur upp óraunhæfar væntingar. En hann er táknmynd þess forystu og stjórnleysis sem ríkir hér á landi á meðan þessi vonlausa ríkisstjórn situr enn á rassi sínum í ráðherrastólunum.

 

ESB umsóknin var ákveðin með ofbeldi

Nú vitum við það fyrir víst. Niðurstaðan um að sækja um aðild að ESB var ekki fengin með lýðræðislegri ákvörðun á Alþingi. Hún var knúin fram í skjóli kúgana og hótana frá forystumönnum Samfylkignarinnar, einkum frá formanni flokksins Jóhönnu Sigurðardóttur forsætisráðherra. Þetta upplýsti Ásmundur Einar Daðason þingmaður VG í umræðum á Alþingi nú áðan. Um það má lesa HÉR

Lýsing þingmannsins var nánast reyfarakennd. Forsætisráðherra dró þingmenn Vinstri grænna einn af öðrum inn í (reykfyllt?) bakherbergi og hafði í hótunum. Þingmönnunum var gerð grein fyrir því að ef þeir ekki greiddu atkvæði í samræmi við vilja hennar, þá væri ríkisstjórnarsamstarfið búið spil. Og Jóni Bjarnasyni var síðan hótað embættismissi, nema hann hlýddi.

Þannig lét forsætisráðherrann svipuhöggin dynja á hrygglengju þingmannanna, þar til nægilega margir lutu í gras og beygðu sig undir vilja svipumeistarans. Öllum var ljóst að niðurstaðan í atkvæðagreiðslunni á Alþingi var plottuð. En nú liggur það fyrir að þetta plott var framkvæmt með ofbeldi.

Það er algjörlega óhugsandi annað en að Steingrímur J. Sigfússon formaður VG hafi vitað um ofbeldisverkin. Sama máli hlýtur líka að hafa gegnt um aðra forystumenn flokksins, svo sem Katrínu Jakobsdóttur varaformann flokksins  og aðra ráðherra VG. En ljóst má vera að þeir létu sér annað hvort vel líka, eða aðhöfðust ekki. Þetta er ekki síst athyglisvert.

Forystumaður í einum stjórnmálaflokki, tekur þingmenn annars flokks heljartökum og beitir pólitísku ofbeldi, en forystumaður síðarnefnda flokksins hefst ekkert að. Þetta er alveg dæmalaust.

Við höfum fengið innsýn í ljótan kima stjórnmálanna. Því var haldið fram að aðildarumsóknin væri aðferð við að leiða fram lýðræðislega afstöðu til umdeilds stórmáls. Nú vitum við betur.

Er ekki ráð, nú á tímum hinna miklu rannsókna,  að þetta mál sé upplýst að fullu? Þar er þá sjálfsagt að til séu kvaddir sérfróðir aðilar á sviði ofbeldismála.

 

 

Sakbendingarleikur í stjórnarliðinu

Þingmenn stjórnarliðsins keppast við að þvo hendur sínar af verkum ríkisstjórnarinnar sem þeir styðja þó skilmálalaust, þegar til stykkisins kemur. Svo einkennilega sem það hljómar segja þingmenn stjórnarliðsins til dæmis þá sögu að þeir hafi ekki haft hugmynd um að það ætti að skera heilbrigðisstofnanir á landsbyggðinni niður við trog. Þetta getum við staðfest þingmenn sem höfum setið fundi með kollegum okkar í kjördæmaviku Alþingis.

Þegar við stjórnarandstæðingar segjum söguna eins og hún sneri að okkur, að niðurskurðaráform stjórnvalda hafi einfaldlega birst okkur í fjárlagafrumvarpinu, kl. 16 föstudaginn 1. október þegar fjárlagafrumvarpið var lagt fram, þá segja ábyrgðarmenn ríkisstjórnarinnar; ég líka! Þetta er ekki einu sinni fyndið. Þetta er ömurlegt.

Spurningin er bara hvort þetta segi dapurlegri sögu um ráðherrana eða þingmennina. Þá fyrri vegna þess að þeir hafi blekkt þingmennina, eða um þingmennina fyrir að hafa sofið svona á verðinum.

Hvort heldur sem er, þá er þetta gróflega dapurlegt. Menn sulla framan í okkur landsmenn ákvörðunum, sem voru búnar til í einhverju pukri á bak við hurð. Þegar upp kemst um þessar ákvarðanir þá hlaupast allir frá ábyrgð sinni.

Hvort sem það nú eru þingmenn stjórnarliðsins, sem bera ábyrgð á ráðherrunum, eða ráðherrarnir sem að minnsta kosti geta ekki frýjað sig undan því að hafa vitað um ráðabruggið.

VG þingmenn og ráðherra(r) reyna varpa ábyrgðinni á óvinsælum áformum á herðar ráðherra heilbrigðismála, af því að hann er úr Samfylkingunni. Þingmenn og ráðherra(r) þess flokks senda boltann til baka og segja tillögurnar hafa orðið til í kjöltutölvu fráfarandi heilbrigðisráðherra og bornar fram í fjárlagafrumvarpi af fjármálaráðherranum. Og þarf varla að minna á þau eru bæði úr VG.

Þannig ganga hnúturnar á milli. Sakbendingaleikurinn er í fullum gangi. En fórnarlömbin í þessum ljóta leik eru íbúar landsbyggðarinnar og starfsfólk heilbrigðisstofnananna, sem ekkert hafa til sakar unnið annað en að sitja uppi með vanhæf stjórnvöld.

Annað eins hefur ekki sést frá stríðslokum

Fjárfesting hefur ekki verið minni hér á landi frá lokum síðari heimsstyrjaldar. Þetta er til marks um þá stöðnun sem er orðið í hagkerfinu. Þetta er alvarlegt til skamms tíma, af því að þetta er vísbending um lítil umsvif, með lækkandi kaupmátt og aukið atvinnuleysi í farteskinu. En alvarlegast er þetta til lengri tíma. Lítil fjárfesting er ávísun á verri lífskjör í framtíðinni. Við getum ekki þróað atvinnulífið, við drögumst aftur úr öðrum þjóðum á tæknisviðinu. Framleiðnin minnkar og þar með versna lífskjörin.

Þetta kallast vítahringur á mannamáli.

Það þarf því engan að undra að hagspekingar séu í vandræðum með að merkja hagvöxt nema í blámóðu fjarskans.

Um þessi mál má lesa í nýjustu Peningamálum Seðlabankans, HÉR nánar tiltekið á blaðsíðu 30 til 31.

En þarf nokkurn að undra þetta? Við erum með ríkisstjórn sem stritar dag hvern við að eyðileggja alla fjárfestingarmöguleika.

Allir hafa fylgst með því hvernig allt hefur verið gert til þess að afstýra því að hér sé fjárfest í stóriðju. Kveikni einhver vonarneisti, er ríkisstjórnin mætt á svæðið með stóra slökkvibúnaðinn sinn til þess að drepa í.

Í sjávarútveginum ríkir nánast alkul í fjárfestingum. Fyrningarhótanir og krukk í fiskveiðistjórnarkerfið til þess að draga úr hagkvæmni þess,  meina mönnum bókstaflega að fjárfesta. Hið mesta sem þar sést eru nokkur pensilför á skipsskrokkum. Annað er látið bíða, enda vita menn ekki hvort þeim verði kleyft að standa undir skuldbindingum sem fjárfestingum fylgja.

Og þegar staðan er svona í stærstu útflutningsgreinunum okkar er ekki við öðru að búast en að hagkerfið sé í hlutlausum gír í besta falli.

Vandamálið er eins og fyrri daginn ríkisstjórnin lánlausa, sem nötrar og skelfur uppi í Stjórnarráði við taktfastan trumbuslátt tunnumótmælendanna.