Aldrei brugðist vondum málstað

Þórólfur Matthíasson prófessor kvartar undan því að vera sagður ganga erinda erlendra þjóða. Þarna er prófessorinn að vísa til þess að Eva Joly ráðgjafi sérstaks saksóknara í bankahruninu  skrifaði harðorða grein í Morgunblaðið og Aftenposten í Noregi til þess að svara dæmalaust vitlausri grein eftir prófessorinn í  síðarnefnda blaðinu.

Í sjálfu sér þarf ekki að útskýra þessi mál í íslenskum fjölmiðlum. Við þekkjum Þórólf og skrifin hans og vitum auðvitað að þau dæma sig sjálf. Hann hefur verið tíður álitsgjafi á Speglinum  Ríkisútvarpsins og jafnan skipað sér í sveit þeirra sem varið hafa öll gönuhlaup og samningsmistök ríkisstjórnarinnar í Icesavemálinu. Það er því skiljanlegt að honum sárni ummæli Evu Joly. Því eins og máltækið segir: Sannleikanum verður hver sárreiðastur.

En hvað sagði Eva Joly sem særði hinn hörundssára prófessor svo? Það var meðal annars þetta:

„Prófessor Þórólfur Matthíasson hefur um langt skeið stutt kröfur Breta og Hollendinga. Í grein hans, sem birtist í Aftenposten 2. febrúar, er ýmsu sleppt og rangt farið með staðreyndir.“

Og síðar sagði hún ennfremur:

„Þórólfur gefur til kynna með lítt fræðilegum hætti að þeim, sem telja að Icesave-samningarnir séu dæmi um hráa valdníðslu og endurspegli fallið fjármálakerfi, megi líkja við Bernie Madoff, sem var dæmdur í 150 ára fangelsi. Óljóst er í greininni hvernig hann kemst að þeirri niðurstöðu.“

Þetta er allt saman rétt hjá Evu Joly.  Íslenska þjóðin er á góðri leið með að hafna  Icesave óberminu. Meira að segja ríkisstjórnin sér sitt óvænna og vill nú leggja af stað til nýrra viðræðna um málið.

 Við þær aðstæður er ekki að undra að maður sem hefur stutt allar útgáfur af Icesaveklúðri  ríkisstjórnarinnar viti ekki sitt rjúkandi ráð; ekki frekar en Indriði H Þorláksson sem einnig hefur verið manna ólatastur við að verja vondan málstað. Líkt er á komið með þeim kumpánum og skrif beggja verða að skoðast í því ljósi. Þeir eiga það sameiginlegt að hafa aldrei brugðist vondum málstað í Icesavemálinu.

 

Dálaglegt kompaní

Óhamingjunni verður flest að vopni þessa dagana. Núna þegar mest ríður á að standa saman, þá er kastað reykbombum úr fjármálaráðuneytinu. Sprengjukastarinn er sjálfur aðstoðarmaður fjármálaráðherrans og einn helsti handlangari hans við gerð Icesavesamningins , Indriði H. Þorláksson. Grein hans í Fréttablaðinu er augljós tilraun til þess að afvegaleiða umræðuna um hinn hraklega samning um Icesave, sem þjóðin býr sig nú undir að hafna í þjóðaratkvæðagreiðslu.

Þetta er enn ein tilraunin til þess að þvo hendur núverandi ríkisstjórnar af Icesavesamningnum. Fyrir löngu er búið að sýna fram á þá staðreynd að einungis ein ríkisstjórn hefur gert Icesavesamninga. Það er ríkisstjórn Jóhönnu  Sigurðardóttur, ríkisstjórn Samfylkingar og Vinstri grænna. Og ríkisstjórnin sú hefur ekki gert einn samning heldur tvo vegna þess að Alþingi gerði hana afturreka með þann fyrri.

Hinn síðari var útvötnun á samþykkt Alþingis frá því í fyrrasumar, rétt eins og Jón Daníelsson háskólakennari við London School of Economics bendir á í góðri grein í hinu þekkta viðskiptadagblaði Financial Times í gær. Sá samningur var afleitur, var barinn í gegn með litlum þingmeirihluta með atkvæðum þingmanna Samfylkingar ( allir sammála þar) og þingmönnum úr VG auk Þráins Bertelssonar. Þetta eru þingmennirnir sem eru ábyrgðarmenn þess Icesavesamnings  sem svo mikil andstaða er við hér á landi.

Athyglisvert er síðan að grein Indriða er beint gegn sjónarmiðum aðstoðarmanns Ingibjargar Sólrúnar Gísladóttur fyrrv. utanríkisráðherra. Segir það sína sögu um þá hörku sem pólitískur aðstoðarmaður formanns VG beitir í því að réttlæta hinn hraklega samning sem ríkisstjórnarflokkarnir knúðu fram.

Með grein sinni slæst  Indriði H Þorláksson  í hópinn með Þórólfi Matthíassyni prófessor sem  skrifaði dæmalausa grein í Aftenposten  þann 2. febrúar, sem bersýnilega var til þess fallin að sverta málstað Íslands og veikja hann.. Þetta er orðið dálaglegt kompaní. Makalaust er það að talsmenn Icesavesamningsins skuli helst láta sér detta í hug að setja málflutning sinn fram með þeim hætti að það veiki stöðu Íslands

 

 

Ósanngjörnum niðurskurði mótmælt

Boðað hefur verið til tveggja mótmælafunda vegna niðurskurðar á Heilbrigðisstofnununum á Sauðárkróki og á Blönduósi nú á föstudaginn kemur. Fyrir fundunum standa  annars vegar Hollvinasamtök Heilbrigðisstofnunarinnar á Sauðárkróki og hins vegar fólk sem staðið hefur fyrir undirskriftasöfnun  til þess að mótmæla  miklum niðurskurði Heilbrigðisstofnunarinnar á Blönduósi.

En um hvað snýst málið? Og eru þetta réttmæt mótmæli?

Jú, þannig er mál með vexti að ríkisstjórnin ákvað við fjárlagagerð að marka málaflokkum sínum tiltekna fjárlagaramma. Gert var ráð fyrir að skera niður minna á velferðar og heilbrigðissviði, en öllu meira í öðrum málaflokkum. Í sjálfu sér ekki gagnrýniverð nálgun og svipar til þess sem oft hefur verið gert í aðhaldsaðgerðum ríkisins.

En svo fylgdi sögunni að ekki ætti að skera niður flatt, sem einnig er skynsamlegt. En sú ákvörðun leggur mikla ábyrgð á herðar fagráðuneytum. Niðurskurður sem ekki er flatur verður að vera rökstuddur og á það hefur einmitt skort.

Niðurskurðurinn sem bitnar svo harkalega á heilbrigðisstofnunum á Blönduósi og í Skagafirði er hlutfallslega miklu meiri en almenna reglan gerir ráð fyrir í heilbrigðismálunum. Niðurskurður í málaflokkum heilbrigðisráðuneytisins  er að jafnaði  5%, en amk. 10 prósent hjá þessum stofnunum.

Hvaða skilaboð eru það? Þau eru einföld. Það er mat heilbrigðisráðuneytisins að á þessum stofnunum sé verið að halda úti þjónustu sem ekki sé ástæða til.  Að fjárframlög til þessara stofnana séu hlutfallslega of mikil. Þess vegna sé ástæða til að lækka þau. Flóknara er það ekki.

Þessu mati heilbrigðisráðuneytisins erum við að mótmæla sem ætlum að mæta til þessara funda. Við erum ósátt við þetta álit ráðuneytisins og ráðherrans.

Það gera sér allir grein fyrir að draga þurfi saman seglin. En menn kalla eftir sanngirni og réttlæti. Það hafa ekki verið sett fram nein sannfærandi rök úr heilbrigðisráðuneytinu um að standa þannig að málum að þessar tvær stofnanir taki á sig svona mikinn niðurskurð. Allt tal um að ekki eigi að skera niður flatt er í þessu tilviki skálkaskjól til þess að skera niður með óeðlilegum hætti á þessum mikilvægum heilbrigðisstofnunum, sem þar að auki eru gríðarlega mikilvægar stoðir í byggðunum, ekki síst í atvinnulegu tilliti.

Það er þessu sem við mótmælum og það er þessu sem við getum ekki unað. Alls ekki.

 

Kunnuglegt stef?

Frétt í Morgunblaðinu í gær mánudag staðfesti að hviksögurnar sem gengu um að tilteknir stjórnarliðar færu þess á leit við Framsóknarflokkinn að hann gengi til liðs við ríkisstjórnina voru á rökum reistar. Það staðfesti formaður flokksins í samtali við blaðið.

Þar með er það komið upp á yfirborðið að ekki er einasta að innviðir ríkisstjórnarinnar séu orðnir feysknir eftir margvísleg innbyrðis átök stjórnarflokkanna. Heldur eru líka  óheilindi í samstarfinu orðin lýðum ljós.

Lengi hefur öllum verið ljóst að niðurlæging Vinstri grænna í stjórnarsamstarfinu er farin að reyna mikið á þolrif flokksmanna. Frægt bréf nokkurra forystumanna flokksins til formannsins, skrif öflugra manna og ályktanir flokksfélaga og jafnvel helstu stofnana hafa sýnt það sem einstakir flokksmenn hafa haft lengi á orði. Mikil þreyta og pirringur er í röðum VG liða vegna ofríkis hins stjórnarflokksins.

Nefnum bara eitt dæmi. Dettur einhverjum í hug að það gangi þrautalaust fyrir VG að kyngja í einum munnbita sínu helsta kosningaloforði, ESB málinu? Flokkurinn kvaðst vera einarðasti andstæðingur ESB aðildar, en ber nú jafna ábyrgð á því máli og helsti aðdáandi ESB, Samfylkingin. Þertta nístir merg og bein margra flokksmanna.

Með skipulögðum og reglubundnum hætti minnir Samfylkingin á sig og hristir samstarfsflokkinn til, svo sem eins og til að minna á hver ræður á stjórnarheimilinu. Dæmin um "Rýtingsstungurnar þrjár" sanna það. Sárabætur VG eru að fá leyfi til að standa á bremsunni gagnvart öllum orkufrekum stórframkvæmdum; hvort sem það eru álver, gagnaver eða annar iðnaður. Það hentar Samfylkingunni líka ágætlega að láta VG sitja uppi með þann Svarta-Pétur að vera kallaðir ástæða þess að illa gengur í uppbyggingu atvinnulífsins.

Verkaskiptingin er þá svona. VG fær þann heiður að vera sá aðilinn sem lappirnar dregur í atvinnuuppbyggingu. En Samfylkingin framkvæmir hugsjónir sínar í stærstu málum á borð við ESB.

Hitt er svo hins vegar kunnuglegt að í samstarfi með Samfylkingu sé farið að ræða við aðra flokka á bak við samstarfsaðilann. Eru þar  kannski vanir menn á ferð? Ætli persónur og leikendur séu hinir sömu og haustið 2008?

 

Byggðaáherslum hent út í hafsauga

Eftir að meirihluti sjávarútvegs og landbúnaðarnefndar Alþingis hafði velt fyrir sér hinu umdeilda sjávarútvegsfrumvarpi sem Alþingi hefur til meðhöndlunar varð niðurstaðan sú að bara þyrfti einu að breyta. Meirihlutinn komst að þeirri niðurstöðu að skynsamlegt væri að leggja ekki fjármuni þá sem fengjust út  úr uppboðum á aflaheimildum í skötusel til byggðamála, eins og sjávarútvegs og landbúnaðarráðherra  hafði lagt til. Þess í stað yrðu þeir lagðir til annarra verkefna, en byggðaverkefna.

Þetta er alveg sjónarmið í sjálfu sér. Það er ekki hægt að kvarta undan því að stefna þessara þingmanna sé ekki skýr. Hún er alveg afdráttarlaus. Þeir vilja ekki fallast á tillögu Jóns Bjarnasonar. Þeir hafa velt henni fyrir sér og hafnað henni. Að þeirra mati er fjármunum þessum betur varið til annarra þátta en byggðamála.

Þá vitum við það. Samhengisins vegna er lesendum bent á að glöggva sig á hverjir hafa haft forystu um þessa stefnumótun með því að smella hér í tölvunni á þessi orð.

Eftir þetta þurfum við ekki frekari vitna við. Forgangsröðunin er skýr, stefnan afdráttarlaus og eindreginn. Þetta er með öðrum orðum einbeittur vilji tilgreindra þingmanna,  sem aðrir þingmenn VG og Samfylkingar búa sig nú undir að samþykkja.

Hitt er svo ekki síður athyglisvert, að þetta er það eina í þessu frumvarpi sem þingmennirnir telja að þurfi breytinga við. Allt annað sem menn hafa bent á, frumvarpinu til vansa, er að mati meirihluta nefndarinnar  ekki þess eðlis að undir það beri að taka.

Ekki heldur kröfu allra sjómannasamtaka landsins og ASÍ um að málið sé afturkallað.  Það er ekkert gert með þau viðhorf. Þau eru ósanngjörn, eins og einn nefndarmaðurinn orðaði það í orðaskiptum við mig í þinginu sl. fimmtudag.  Og um þetta  er fullkominn einhugur í liði VG og Samfylkingar,  ekki síður en um að henda  byggðaáherslum frumvarpsins út í hafsauga, svo gripið sé til viðeigandi myndlíkingar í umfjöllun um sjávarútvegsfrumvarp.

Alþingi samþykkir að efla Náttúrustofurnar

Það var ánægjulegt að það tókst að skapa þverpólitíska samstöðu á Alþingi í gær um aukin verkefni fyrir Náttúrustofurnar sem starfa einkanlega á landsbyggðinni. Hér er ég að vísa til þess að Alþingi samþykkti með öllum greiddum atkvæðum að breyta texta Náttúruverndaráætlunar með eftirfarandi hætti:

„Náttúrustofur komi að undirbúningi og framkvæmd náttúruverndaráætlana í samræmi við margháttað hlutverk þeirra samkvæmt lögum.“ – Þetta var breytingartillaga sem ég flutti við tillöguna og greint var frá meðal annars hér.

Þarna má segja að í fyrsta sinn sé gert ráð fyrir formlegri aðkomu Náttúrustofanna í landinu að gerð Náttúruverndaráætlunarinnar og framkvæmd hennar . Þetta er ótrúlegt en satt. Hingað til hafði ekki verið gert ráð fyrir því í ályktunartextanum sjálfum að Náttúrustofurnar hefðu nokkurt hlutverk, hvorki við gerð ní við framkvæmd Náttúruverndaráætlunarinnar. Í þeirri ályktunartillögu sem lögð var fyrir Alþingi var hvergi í einum stafkrók minnst á nokkra aðkomu þessara mikilvægu vísinda og rannsóknarstofnana á landsbyggðinni, þrátt fyrir að verkefni Náttúruverndaráætlana féllu algjörlega að margvíslegum verkefnum sem Náttúrustofunum er ætlað.

Þessi mál hef ég all nokkrum sinnum tekið upp, en farið að mestu erindisleysu. Þar til nú. Það er ástæða til þess að þakka þann góða skilning sem  skapaðist.

Um þessi mál fjallaði ég  frekar í grein sem ég birti í Morgunblaðinu, þann 15. desember síðast liðinn og má lesa hér, en einnig í héraðsfréttablöðum.

VG fær á lúðurinn frá Jóhönnu

VG fékk á lúðurinn frá Jóhönnu Sigurðardóttur forsætisráðherra í dag. Í dagskrárliðnum Óundirbúnar fyrirspurnir lagði stalla hennar, Þórunn Sveinbjörnsdóttir þingmaður prýðilega undirbúna fyrirspurn fyrir forsætisráðherra um sameiningu svo kallaðra atvinnuvegaráðuneyta, Sjávarútvegs- og landbúnaðarráðuneytis og iðnaðarráðuneytis. Þessi sameining hefur verið boðuð í stjórnarsáttmála ríkisstjórnarinnar, Vinstri hreyfingunni Grænu framboði til mikils ama og leiðinda.

Spurningin var eitthvað á þessa leið. Ætlið þið nú ekki örugglega að standa við fyrirheitin úr stjórnarsáttmálanum.

Þetta er bæði lipur og lævís spurning, þótt sakleysisleg kunni hún að hljóma svona fyrsta kastið.

Eins og við munum  þá ályktaði VG á gegn þessari sameiningu á  flokksráðsfundi sínum  á Akureyri 16. janúar sl. Í flokksráðinu eiga sæti helstu forystumenn flokksins og harðasti kjarni hans. 130 manns sátu fundinn á Akureyri. Þar var ályktað svona:

„Flokksráðsfundur Vinstrihreyfingarinnar – græns framboðs, haldinn á Akureyri 15.-16. janúar 2010, skorar á stjórn og þingflokk VG að áform um endurskipulagningu stjórnarráðsins verði enduskoðuð í ljósi breyttra aðstæðna og yfirfarin áður en frekari skref verða tekin.

Á næstu árum munu grunnatvinnuvegir þjóðarinnar svo sem landbúnaður og sjávarútvegur skipta verulegu máli við endurmótun íslensks atvinnulífs, eftir sviðna jörð frjálshyggjunnar og græðgisvæðingu undanfarinna ára.

Varhugavert er að draga úr vægi ofangreindra atvinnugreina innan stjórnsýslunnar á sama tíma og þjóðin þarf öðru fremur að treysta á þessa málaflokka í þeim hremmingum sem nú ganga yfir.“

Þetta er  sem sagt kurteisisleg krafa um að hætta við allt sameiningarklabbið. Rétt eins og Jón Bjarnason sjávarútvegs- og landbúnaðarráðherra  vill. Harðasti kjarni VG og ráðherrann sem í hlut á vilja með öðrum orðum ekki þessa sameiningu.

En þá setur Samfylkingin upp sjónarspil. Það líður ekki nema hálfur mánuður. Á fyrsta þingdegi eftir að VG hafði ályktað,  er forsætisráðherranum búinn vettvangur á Alþingi til þess að senda skýr skilaboð til VG og þau eru svona: Við hlustum ekki á ykkur. Ekki frekar en þegar þið segið forystufólki ykkar að berjast gegn ESB aðild sem flokkurinn stóð þó að á Alþingi.

Og forsætisráðherrann skóf ekkert utan af því þegar hún sendi félögunum í VG tóninn. Hún minnti á ákvæðið í stjórnarsáttmálanum og bætti svo við, svona rétt aðeins til að snúa hnífnum í sárinu: „Og það sem er í stjórnarsáttmálanum hefur auðvitað ríkisstjórnin skyldur til þess að framkvæma. Báðir flokkarnir“

Þetta heitir að fá á lúðurinn, svo um munar. En sönnum til. VG lætur þetta yfir sig ganga. Lítilþægni þeirra er takmarkalítil þegar til stykkisins kemur. Þeir láta sér nægja að derra sig svolítið norður á Akureyri, en þagna svo. Það veit forsætisráðherrann og það veit Samfylkingin.

 

Markaðurinn er litblindur - segir Ögmundur

Ögmundur Jónasson alþingismaður hefur sýnt það í gegn um tíðina að hann er vel verseraður í kenningum um markaðsbúskap, kapítalsimann. Oftast nær hefur hann nýtt sér þekkingu sína til þess að gagnrýna markaðsbúskapinn og sjaldnast dregið af sér.

En ekki núna. Hann skrifaði ákaflega athyglisverða grein í Fréttablaðið á dögunum og varpaði lofsamlegu ljósi á kapítalsimann. Beitti þar kunnuglegum rökum, sem lesa má til dæmis um í fræðum frjálshyggjumanna.

Frjálshyggjumenn vitna gjarnan til þess að markaðurinn sé litblindur og það er einmitt heiti þekktrar bókar sem varpar ljósi á þessa kenningu. Hún gengur út á að sá sem stundi viðskipti á markaði verði að snúa sér þangað sem ágóðavonin er mest. Þess vegna hafi til dæmis markaðurinn og viðskiptin átt sinn þátt í að fella kúgunarstjórn hvítra í Suður Afríku.

Í markaðsviðskiptum komist menn nefnilega ekki upp með annarlegar hvatir og fordóma. Menn tapi fjármunum á slíku og verði því undir í samkeppninni. Markaðurinn haldi mönnum við efnið og afstýri því í raun að þeir láti annað en hagnaðarvonina ráða sinni för.

Þetta er einmitt ábending Ögmundar Jónassonar í greininni fyrrnefndu er hann segir:

„Kapítalisminn er ágengari en margir halda; túristinn frá München ætlar til Íslands í sumar hvað sem tautar og raular; Ikea ætlar að selja Jóni og Gunnu á Íslandi stól og borð -fiskkaupmaðurinn í Grimsby ætlar að koma íslenskum fisk á veitingahúsaborð í London. Hann ætlar ekki að einangra Ísland.“

Þetta er einmitt kjarni málsins. Í hollensku og bresku konungsríkjunum hrína ráðherrarnir við hátt út af Icesave . En þeir ráða ekki einir förinni. Markaðurinn tekur af þeim völdin. Af því að hann er litblindur, eins og Ögmundur lýsir svo listavel. Menn hæta ekki viðskiptum við Ísland, þó hótanir berist úr stjórnaráðum Breta og Hollendinga. Og heldur ekki þó undir röksemdir þeirra sé tekið af ólíklegasta fólki hér á landi.  Markaðurinn fer sínu fram eins og þeir hafa bent á Ögmundur og frjálshyggjumennirnir.

Alls staðar þvælast þeir fyrir

Merkilegt er hve ríkisstjórninni er lagið að láta til sín taka þar sem síst skyldi, skapa vandamál þar sem þau eru ekki fyrir og auka vandann þar sem hann er til staðar.

Það er þannig alveg ljóst að verðlag myndi hafa lækkað mun hraðar ef ríkisstjórnin legði ekki illt eitt til inn í þá þróun. Nýjar fréttir af þróun verðlagsins eru á margan hátt uppörvandi, en skuggahliðar þeirrar þróunar eiga allar rætur að rekja til verka ríkisstjórnarinnar.

Sú verðlækkun sem varð á milli mánaða skýrist af tvennu. Árvissum vetrarútsölum sem stuðla að lægra verðlagi. Þetta er hefðbundið og kallar ekki á sérstakar skýringar. Hin ástæðan er endalaus lækkun verðlags á húsnæði, sem endurspeglar eignarýrnun hjá almenningi. Allir sem til þekkja, vita að þar á ríkisstjórnin mikinn hlut að máli, með þeirri helfrystingarstefnu sem hún hefur fylgt og sem nú stappar nærri alkuli á ýmsum mörkuðum okkar hér innanlands.

Athygli vekur að verðlag hefur hækkað á ýmsum sviðum. Matur hefur hækkað í verði, drykkjarvörur verða æ dýrari, áfengi og tóbak, eldsneyti á bíla og vinnuvélar og síðan húshitunarkosstnaður og heimilisrafmagn, sem og orkan til atvinnulífsins. Allt þetta er orðið dýrara en á síðasta ári.

Ástæðan er ein. Ríkið hækkaði skatta sem birtast nú þessum verðhækkunum. Almenningur - sá hinn sami og sér eignir sínar rýrna - borgar brúsann af ákvörðunum ríkisstjórnarinnar og stuðningsmanna hennar.

Þannig þvælist ríkisstjórnin fyrir, hækkar beinlínsins verðlagið, rýrir þannig lífskjör með beinum hætti og stuðlar síðan að hækkandi lánum og fjármagnskostnaði með því að verðtryggðu lánin hækka.

Þetta kallast norrænt velferðarmódel og manni er sagt að þeir hafi í miklum hávegum á fundum Samfylkingar og VG.

Er þeim ekki sjálfrátt?

Eyjamenn efna til baráttufundar um sjávarútvegstengd mál á morgun. Gott hjá þeim. Það veitir ekki af því að raddir fólks úr sjávarútveginum heyrist. Nóg er af því niðurrifs og neikvæðnistali sem ómar um undirstöðuatvinnugrein okkar. Sjávarútvegsstefna stjórnvalda miðar að því að draga úr hagkvæmni í atvinnugreininni að því er sjálfur sjávarútvegs og landbúnaðarráðherrann segir okkur. Sennilega er það einsdæmi að fagráðherra boði að stefna hans sé að draga úr sveigjanleika og þar með hagkvæmni atvinnugreinar þar sem hann ber ábyrgðina.

Ég vakti athygli á þessu á Alþingi eins og hér má lesa og í grein í Fiskifréttum og það má lesa hér.

Það er ömurlegt að vita hvernig sjávarútvegsumræðan þróast. Aldrei er spurt þeirrar sjálfsögðu spurningar hvort tilteknar breytingar verði atvinnugreininni til styrktar. Hin pólitísku markmið sem nú eru iðkuð í skjóli stjórnvalda lúta aldrei að því. Samt er á því klifað að sjávarútveginum sé ætlað að standa undir stærri hluta þjóðarbúskapar okkar en fyrr. Það er eins og markmiðið sé að dæma samfélagið til verri lífskjara.

Við erum svo lánsöm að búa við öflugan og góðan og vel rekinn sjávarútveg. Þeir sem kaupa af okkur sjávarafurðir tala um það einum rómi. Menn treysta því að hér sé rekinn sjávarútvegur á grundvelli sjálfbærrar auðlindanýtingar með langtímahagsmuni í huga.

Það þýðir hins vegar ekki að sjávarútvegslöggjöfin verði ekki að taka breytingum eða hún verði ekki að þróast. En það er mjög áríðandi að þær breytingar  kalli ekki á kollsteypur og óvissu. Nógir eru nú óvissuþættirnir eðli málsins samkvæmt hjá atvinnugrein sem nýtir takmarkaða náttúruauðlind á erfiðu hafsvæði og heyr harða baráttu á harðsóttum mörkuðum úti um allan heim.

Sjávarútvegur okkar er orðlagður fyrir áreiðanleika í afhendingu á vörum. Menn gera langtímaplön um sókn í fiskinn til þess að geta tryggt kaupendum sínum afurðir allt árið. Forsenda þessa er sveigjanleiki. Ásetningur stjórnvalda er sá að brjóta niður þennan sveigjanleika, sem veikir sjávarútveginn; þá atvinnugrein sem ætlað er að standa undir vaxandi hluta lífskjara þjóðarinnar.

Það er eins og þessum mönnum sé ekki sjálfrátt.