Alúðarþakkir, kæru vinir

Kosningabarátta er tími mikilla anna. Ekki síst í svo stóru og víðfeðmu kjördæmi eins og Norðvesturkjördæmið er. Heimsóknir vítt og breitt um kjördæmið eru hins vegar afskaplega gefandi og gaman að takast á við það að tala í þágu þess málstaðar sem við frambjóðendur Sjálfstæðisflokksins stöndum fyrir. Skemmtilegast þykir mér alltaf að standa í návíginu; standa til dæmis inni á vinnustað þar sem að manni þyrpist fólk sem hefur ákveðnar skoðanir og leggur fyrir mann beittar spurningar. Þetta er lýðræðisleg umræða í reynd.

Fundirnir eru líka fínir. Langt er síðan að menn fóru að spá andláti fundarformsins í samkeppni við fjölmiðlana. Reynslan sýnir annað. Það er áhugi og eftirspurn eftir slíkri umræðu. Fundarformið blívur vel; amk. þar sem ég þekki til.

En eftirminnilegast er mér þó alltaf að finna þær góðu móttökur og einlægu vináttu sem maður mætir svo víða í kosningabaráttunni. Að hitta fyrir fólk um allt kjördæmið sem kemur fúst og baráttuglatt til þess að leggja manni lið og vinna að heill Sjálfstæðisflokksins. Það er alltaf sama ævintýrið finnst mér. Ég hef háð marga kosningabaráttuna. En ævinlega fyllist ég dálítilli undran og auðmýkt þegar ég sé allan þann stóra hóp sem er tilbúinn til þess að fórna frítíma sínum, kvöldi með fjölskyldunni, laugardegi eða sunnudegi og jafnvel taka sér frí frá vinnu, til þess að leggja manni og framboðinu lið. Þetta er stórkostlegt og auðvitað svo langt frá því að vera sjálfsagt mál.

Maður á eiginlega aldrei orð. Verst þykir mér að geta aldrei almennilega flutt öllu þessu góða fólki þakkir eins og maður helst vildi geta gert. Vegna þess að það á þakkirnar svo margfaldlega skilið. Fólkið sem undirbýr fundina, aðstoðar mann í vinnustaðaheimsóknum, lagar kaffi, kemur með og bakar bakkelsi, stendur að glæsilegri á kjördag, greiðir manni leið, leggur manni góð ráð, aðstoðar á alla lund og sýnir manni svona mikla vináttu. Þetta er ómetanlegt.

Kosningabarátta er oft lýjandi og tekur á. Það koma líka leiðinlegir tímar. En þeir gleymast hjá öllu hinu. Sennilega allra helst vegna þess sem ég var að lýsa; því sem sagt, að maður finnur stuðninginn hjá öllu þessu góða fólki úti um allt kjördæmið. Það er ekki síst á þessum stundum sem maður skynjar hvílík forréttindi það eru að eiga þess kost að taka þátt í pólitísku starfi.